تاثیر مقایسه ای گنجاندن سطوح مختلف اسید آراشیدونیک در غذاهای کنسانتره و زنده بر رشد و شاخص های تولیدمثلی ماهی گورخری (Danio rerio)

در این مطالعه اثر افزودن سطوح مختلف اسید آراشیدونیک (ARA; Arachidonic acid) در جیره­ کنسانتره و غذای زنده (ناپلیوس آرتمیا) بر شاخص­های رشد و تولیدمثلی ماهی گورخری (Danio rerio) بررسی شد. تعداد ۴۰۰ قطعه بچه ماهی جوان یک­ماهه زبرا (با میانگین وزن اولیه ۱۲۵/۰ گرم) به­طور کاملا تصادفی در ۶ تیمار (هر کدام در سه تکرار) و در ۱۸ آکواریوم ۱۰ لیتری (با تراکم ذخیره­سازی ۱۵ قطعه ماهی در هر آکواریوم) توزیع شدند. ماهیان با جیره­ کنسانتره حاوی سه سطح از ARA (صفر، ۱ و ۲% در جیره) و ناپلیوس آرتمیا (مرحله اینستار ۲) حاوی سه سطح از ARA (صفر، ۱ و ۲% ARA) به­صورت روزانه به مدت ۶۰ روز تا مرحله رسیدگی جنسی تغذیه شدند. نتایج آنالیز واریانس دوطرفه نشان ­داد که وزن نهایی بدن، درصد افزایش وزن بدن و شاخص­های تولیدمثلی ماهیان مولد متاثر از عملکرد توام دو عامل (نوع غذا و سطح ARA) نبود (۰۵/۰>p). وزن بدن در ماهیان تغذیه شده با جیره کنسانتره حاوی ۲% ARA به­طور معنی­دار بالاتر از دیگر تیمارها بود (۰۵/۰>p). بیشترین هماوری­های مطلق، نسبی و شاخص گنادی به­ترتیب در مولدین تغذیه شده با غذای کنسانتره فاقد ARA، ناپلیوس غنی­شده با ۱ تا ۲% ARA و ناپلیوس غنی­شده با ۱% ARA حاصل شد (۰۵/۰>p). افزودن ARA در جیره کنسانتره فقط سبب تسریع رشد ماهی تا زمان رسیدگی جنسی شد، ولی زبراهای تغذیه شده با ناپلیوس غنی­شده با ۱% ARA به­رغم وزن نهایی کمتر، دارای وزن گناد و هم­آوری نسبی به مراتب بالاتری در مقایسه با دیگر گروه­ها بودند (۰۵/۰>p). بر اساس نتایج و برای بهبود عملکرد تولیدمثلی پیشنهاد می­شود که ماهی گورخری در دو ماه قبل از تکثیر با ناپلیوس غنی­­شده با ۱% ARA در مراکز تکثیر تغذیه شود.

کلیدواژه ها:

اسید آراشیدونیک ، غذای کنسانتره ، غذای زنده ، رشد ، شاخص های تولیدمثلی ، زبرا گورخری