آموزش مبتنی بر طرحواره رویکردی موثر در حل مسائل کلامی ریاضی در دانش-آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه

مقدمه: حل مسائل کلامی، یک مولفه کلیدی در یادگیری ریاضیات است که از کلاس های ابتدایی شروع می شود. روش­های آموزش مرسوم در مدارس، موفقیت کمی در بهبود حل مسائل کلامی دانش­ آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه داشته است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر طرحواره در بهبود حل مسائل کلامی ریاضی در دانش­آموزان دارای اختلال یادگیری ویژ با آسیب ریاضی بود. روش­ کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی در قالب طرح ABA و بصورت تک موردی اجرا شده است. مورد مطالعه در این پژوهش یک دانش­ آموز پسر ۸ ساله پایه سوم ابتدایی بود که به مرکز اختلالات اداره آموزش و پرورش ناحیه۴ شهر تبریز مراجعه کرده بود. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل؛ آزمون هوش وکسلر نسخه چهارم، آزمون ریاضیات ایران کی­مت و مقیاس تسلط بر حل مسائل کلامی می­باشد. یافته­ ها: یافته­ های حاصل از پژوهش نشان دهنده­ی اثربخشی آموزش مبتنی بر طرحواره در بهبود حل مسائل کلامی ریاضی بود، که این مداخلات توانست به اندازه ۵۳ درصد وضعیت آزمودنی را از خط پایه بهبود بخشد. نتیجه­ گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که دانش ­آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه با آسیب ریاضی می­توانند با استفاده از آموزش مبتنی بر طرحواره مهارتهای حل مسائل کلامی را بخوبی یاد بگیرند.

کلیدواژه ها:

Learning Disorder ، Problem Solving ، Mathematics ، Schema ، اختلال یادگیری ، حل مسئله ، ریاضی ، طرحواره.