پیش بینی رضایت شغلی معلمان دارای دانش آموزان با کم توانی های ذهنی و تحولی از طریق سازه های نوع دوستی و معنی داری زندگی

هدف این پژوهش، مطالعه رابطه بین نوع­دوستی و معنا­داری زندگی با رضایت شغلی معلمان دارای دانش آموزان با کم توانی های ذهنی و تحولی بود. طرح پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل معلمان آموزش ویژه شهر تبریز بودند. با استفاده از نمونه­ گیری در دسترس تعداد ۱۸۰ نفر از آنان انتخاب شدند و از مقیاس­ های گرایش های اجتماعی مطلوب تجدید نظرشده کارلو و همکاران، رضایت شغلی مینه ­سوتا و معنا داری زندگی استگر برای گرد­آوری داده ­ها استفاده شد. بر اساس نتایج ضرایب همبستگی، بین معنا داری زندگی و مولفه های آن و همچنین نوع دوستی و مولفه های همدلی بیانی و همدلی مشارکتی با رضایت شغلی همبستگی مثبت بوده و در سطح احتمال یک درصد معنا دار است (۰۵/۰>p). تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که معنا داری زندگی و نوع دوستی می توانند تغییرات مربوط به رضایت شغلی را به خوبی تبیین نمایند. از بین متغیرهای پیش بین، همدلی بیانی، همدلی مشارکتی و حضور معنا به شکل مثبت و معنا داری رضایت شغلی معلمان را پیش بینی می کنند (۰۵/۰>p). نوع ­دوستی و معنا­داری زندگی از طریق جست ­وجوی معنا، حضور معنا، همدلی بیانی و همدلی مشارکتی کمک می­کنند تا رضایت شغلی معلمان افزایش پیدا کند. بر اساس یافته­ ها می­توان نتیجه گرفت که معنا­داری زندگی و مولفه­ های آن رضایت شغلی را به­طور معنا­داری پیش­بینی کردند، اما به جز مولفه های همدلی بیانی و همدلی مشارکتی، دیگر مولفه ­های نوع دوستی تاثیری در پیش­ بینی رضایت شغلی نداشتند.

کلیدواژه ها:

رضایت شغلی ، معناداری زندگی ، نوع دوستی ، معلمان دارای دانش آموز با کم توانی های ذهنی و تحولی