بررسی رابطه سبک های فرزند پروری وخودپنداره بر نشانگان روان شناختی نوجوانان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبک های فرزند پروری وخودپنداره بر نشانگان روان شناختی نوجوانان انجام شد. روش انجام پژوهش از لحاظ هدف به صورت کابردی در نظر گرفته شده است و از لحاظ شیوه اجرای پژوهش به روش همبستگی انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه دوازدهم شهرستان خواف در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ می باشند.براساس آمار گرفته شده تعداد دانش آموزان ۷۵۰ دانش آموز بود که با توجه به جدول مورگان تعداد ۲۵۶ دانش آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند.در این پژوهش از پرسش نامه شیوه های فرزندپروری رابینسون((۱۹۹۸، پرسشنامه افسردگی، اضطراب، استرس DASS-۲۱ و پرسشنامه خودپنداره تحصیلی یس یسن چین (۲۰۰۴) استفاده شد. نتایج نشان داد بین سبک فرزند پروری مستبدانه با نشانگان روان شناختی دانش آموزان شهرستان خواف رابطه مثبت وجود دارد و سبک فرزندپروری مستبدانه باعث افزایش نشانگان روان شناختی دانش آموزان می شود؛ بین سبک فرزند پروری مقتدارنه با نشانگان روان شناختی رابطه منفی وجود دارد و سبک فرزندپروری مقتدارنه والدین باعث کاهش نشانگان روان شناختی می شود؛ بین سبک فرزند پروری سهل گیرانه با نشانگان روان شناختی رابطه مثبت رو به بالا وجود دارد و سبک فرزندپروری سهل گیرانه باعث افزایش نشانگان روان شناختی می شود و در نهایت بین خودپنداره با نشانگان روان شناختی رابطه منفی وجود دارد و بهبود خودپنداره سهل گیرانه باعث کاهش نشانگان روان شناختی می شود.

کلیدواژه ها:

سبک های فرزند پروری ، خودپنداره ، نشانگان روان شناختی ، دانش آموزان پایه دوازدهم