اثر تغییرپذیری تمرین و کانون توجه بر عملکرد و یادگیری مهارتهای فوتبال

هدف تحقیق حاضر بررسی اثر تغییرپذیری تمرین و کانون توجه بر عملکرد و یادگیری مهارتهای فوتبال بود. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری تحقیق ، نوآموزان مدرسه فوتبال وحدت شهرستان اندیمشک بودند. از بین جامعه آماری ۴۸ نفر با میانگین سنی ۴/۱± ۴۲/۱۵ که شرایط شرکت در تحقیق را داشتند، انتخاب کردیم و به طور تصادفی آنها را به ۴ گروه ۱۲ نفره شامل تمرین مسدود - توجه درونی ، تمرین مسدود - توجه بیرونی ، تمرین تصادفی - توجه درونی و تمرین تصادفی - توجه بیرونی تقسیم نمودیم . برای اندازهگیری مهارتهای فوتبال از آزمونهای پاس مورکریستین ، آزمون دریبل بین موانع و آزمون شوت فوتبال استفاده شد. مرحله اکتساب شامل ۸ جلسه بود و در هر جلسه هر آزمودنی ۶۰ کوشش (هر مهارت ۲۰ کوشش ) انجام می داد. برای تحلیل دادهها از آزمونهای تحلیل واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی در سطح معنی داری ۰۵/۰P≤ استفاده شد. نتایج نشان داد که در مرحله اکتساب، گروه تمرین مسدود- توجه درونی نسبت به گروههای دیگر عملکرد بهتری در مهارتهای پاس، شوت و دریبل فوتبال داشت (۰۵/۰(P≤؛ همچنین در مرحله یادداری تاخیری، گروه تمرین تصادفی -توجه بیرونی نسبت به گروههای دیگر عملکرد بهتری در مهارتهای پاس، شوت و دریبل فوتبال داشت (۰۵/۰.(P≤ به طورکلی نتایج نشان داد که تغییرپذیری کم همراه با توجه درونی در مرحله اکتساب مهارت، منجر به عملکرد بهتری می شود ولی در مرحله یادداری، تغییرپذیری زیاد همراه با توجه بیرونی منجر به عملکرد بهتری می شود.

کلیدواژه ها:

تغییرپذیری تمرین ، کانون توجه ، عملکرد ، یادگیری ، فوتبال