شاخص های طراحی مشارکتی در ارتقاء کیفیات فضایی مدارس

امروزه مفهوم کلاس های درس سنتی به چالش کشیده شده است. مدرسه، باید به گونه ای باشد که علاه بر ترویج علم و ایجاد علاقه در دانش آموزان، مطابق زمانه طراحی شود و پس از بهره برداری، در حد امکان، قابل تغییر دادن باشد. رویکرد طراحی مشارکتی، از این طرح، حمایت می کند. در این رویکرد، همه ی ذی نفعان، در تمام مراحل ویژه، از زمان طراحی تا پس از ساخت، حضور دارند و دیدگاه های خود را ارائه می دهند تا پروژه ی حاصل، با در نظر گرفتن دیدگاه های مختلف ، بتواند موفق تر عمل کند و رضایت ذی نفعان را تا حد قابل قبولی، به دست آورد. این پژوهش به بررسی شاخص های موثر طراحی مشارکتی در معماری فضای مدرسه می پردازد و اهمیت مشارکت و همکاری را برجسته می کند. پژوهش حاضر از روش تحقیق توصیفی تحلیلی بهره گرفته و رویکرد کلی آن، کیفی است. این پژوهش از نظر هدفقی که دنبال می کند کاربردی و اطلاعات از مطالعهی منابع کتابخانه ای و اسنادی گردآوری شده است. تحلیل نشان داد مواردی از قبیل مشارکت، عاملیت، همکاری، انعطاف پذیری، خلاقیت، مالکیت، پویایی، یادگیری متقابل و در نهایت فراگیر بودن، از شاخصه های طراحی مشارکتی در معماری مدارس هستند. در پایان، راهکارهایی جهت توجه بیش تر به این موارد و در نتیجه عملکرد بهتر فضای مدرسه، پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

طراحی مشارکتی ، طراحی مدرسه ، شاخصه های طراحی مشارکتی ، مشارکت در مدرسه