بررسی رابطه مولفه های یادگیری خود راهبر با هوش دانش آموزان دوره ی اول ابتدایی شهرستان ششتمد

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی رابطه مولفه های یادگیری خود راهبر با هوش دانش آموزان دوره ی اول ابتدایی شهرستان ششتمد است که به صورت توصیفی -همبستگی با بهره مندی از پرسشنامه محقق ساخته ۳ سوالی با ضریب آلفای کرونباخ ۸۷۶/۰ و جامعه ی آماری ۱۲۰۰ نفر و نمونه آماری ۲۹۱ نفر به شیوه تصادفی طبقه بندی شده انتخاب شدند. هوش براساس تعریف سنتی خود مدتها به عنوان اصلی ترین عامل موفقیت و پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته می شد مفهوم یادگیری خودراهبر از آموزش بزرگسالان نشات گرفته است . به دلیل مزایای مربوط به برآیندهای یادگیری خودراهبر، محیط های آموزشی و سازمانی ، به طور جدی بر اهمیت آن تاکید میورزند براساس استنباط های انجام شده می توان نتیجه گرف که مولفه های فراشناخت ، خودتنظیمی ، انگیزش بر هوش دانش آموزان ابتدایی ششتمد موثر است . پیشنهاد می شود در پژوهش هیآتی راجع به تاثیر مولفه های یادگیری خود راهبر بر خودباوری دانش آموزان مقالاتی نوشته شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری خود راهبر ، هوش ، دانش آموز دوره اول ابتدایی ، شهرستان ششتمد