اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شاخص های تحمل پریشانی هیجانی در زنان دارای تعارضات زناشویی

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شاخص های تحمل پریشانی هیجانی در زنان دارای تعارضات زناشویی انجام شد. پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری ۳ ماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی تمامی زنان دارای مشکلات زناشویی مراجعه کننده به مرکز خدمات مشاوره و رواندرمانی پرهام شهر تهران در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود. با روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ نفر انتخاب و به شیوه تصادفی سازی در دو گروه آزمایش ۱۵ نفر و کنترل ۱۵ نفر جایگزین شدند. گردآوری دادهها با چک لیست اطلاعات جمعیت شناختی ، پرسشنامه غربالگری تعارض زنلشویی (براتی و ثنایی ، ۱۳۷۹) و پرسشنامه تحمل پریشانی هیجانی (سیمونز و گاهر، ۲۰۰۵) انجام شد. آزمودنی های گروه آزمایش تحت ۸ جلسه درمان پذیرش و تعهد قرار گرفتند. برای تحلیل علاوه بر روشهای آمار توصیفی ، تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با کمک نرم افزار آماری spss نسخه ۲۶ انجام شد. نتایج نشان داد تحمل پریشانی هیجانی (۷۵۷/۰η=، ۲۷۴/۶۵F= و ۰۰۰/۰(P= و هر یک از شاخص های آن در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی دارای بهبود یافت و این تاثیرات مثبت در مرحله پیگیری پایدار ماند.

کلیدواژه ها:

درمان پذیرش و تعهد ، تحمل پریشانی هیجانی ، تعارض زناشویی ، زنان