بررسی اثربخشی آموزش هوش معنوی مبتنی بر آموزه های تربیت اسلامی

در نظام تربیتی پویا نیاز بر این است که حداقل ، هر ده سال یکبار، از سوال های دینی نسل جدید باخبر شویم و این باید به صورت تحقیق علم ی ، انجام شود نه با حدس و تخمین .تربیت دینی قصد دارد که حق یابی و حق باوری را در افراد پدید آورد اما این هدف به شرطی به مقصد م ی رسد که از دو نوع آسیب خرافه پردازی و راز زدایی بپرهیزد . تربیت دینی صحیح ، آدمی را به حق باور ی سوق می دهد.»حق ، نه خرافه است و نه ضرورت، از هرگونه راز آمیزی نیز به دور است « دین واخلاق دو حقیقتی هستند که نه تنها در دین اسلام بلکه در سایر ادیان نیز جدایی از هم ندارند. اسلام، منطق خود را در اخلاق و مسائل اخلاق ی بسط داده است و از نقش بنیادها ی اخلاق ی ، در انگیزه و چگونگی رفتار انسانی بحث کرده است . پیوند دین و اخلاق به اندازهای عمیق و گسترده است که شاید بتوان گفت : دین و اخلاق یکی است ؛ و دین عامل ایجاد خلق نیک و رفتار پسندیده اخلاقی است .بر طبق این یکی کردن، اخلاق از سر چشمه دین مستفیض می گردد. دیگر موردی که نظر مربیان و اندیشمندان تربیتی را به خود جلب کرده است ، مسئله حاکمیت و غلبه روشها ی سنتی در تربیت اخلاقی و ارزشی است . روشها ی غالب سنتی آموزش و تربیت اخلاق ی و ارزش ی که هم اکنون رواج دارد، شامل حفظ متون کتب مقدس، شرکت در مراسم مذهبی ، خواندن و گ وشدادن به تفاسیر مربوط به متون مقدس و یا عمل به آنچه که در آن متون آمده است ، می باشد. این تفاسیرمعمولا توسط کسانی ارائه می شود که از موقعیت مقتدرانه ای برخوردار هستند؛ چه به عنوان مدیر، چه معلم و چه روحانی . و در مرحله پیشرفته آن، دانش آموزان ممکن است در مباحث مربوط به آن شرکت نمایند و سوالات ی را درباره مسائل الهیاتی و مقدس بپرسند. در حالیکه امروزه روشهای آموزش سنتی در اغلب جهان غلبه دارند، اما غلبه آنها مورد سوال، تردید و چالش واقع شده است و بخصوص با ورود روشها ی جدید این چالش ها بیشتر شده است .

کلیدواژه ها:

معنویت ، آرامش ، دینی ، دانش آموزان .