بررسی نقش میانجی گری خودکارآمدی در رابطه بین خودشناسی و خلاقیت هیجانی تحصیلی در دانش آموزان دختر

هدف پژوهش حاضر بررسی بررسی نقش میانجی گری خودکارآمدی در رابطه بین خودشناسی و خلاقیت هیجانی تحصیلی در دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه شهرستان بهبهان بود. به همین منظور از بین کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهرستان بهبهان (۴۰۰۰ نفر)، تعداد ۳۵۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و ابزارهای پژوهش شامل ؛ مقیاس خودشناسی هارگیس و واتسون، قربانی (۲۰۰۸)، پرسشنامه خلاقیت هیجانی آوریل و توماس نولز(۱۹۹۱) و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی موریس (۲۰۰۱)، بوده است . برای تحلیل دادهها، توصیف وضعیت موجود از میانگین ، انحراف معیار، حداقل و حداکثر نمرات و هم چنین جهت تحلیل فرضیه های تحقیق ، ازضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با استفاده از نرم افزار ۲۶ Spss انجام شد.یافته های به دست آمده در این پژوهش نشان می دهد بین خودشناسی و خلاقیت هیجانی (۴۵۲/۰r=، ۰۱/۰(p<، بین خودکارآمدی تحصیلی و خلاقیت هیجانی (۵۲۲/۰r=، ۰۱/۰(p< و بین خودشناسی و خودکارآمدی تحصیلی (۳۹۲/۰r=، ۰۱/۰(p< رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج نشان می دهد که خودشناسی دارای اثر مستقیم و مثبت معنی دار بر خودکارآمدی تحصیلی (۵۵/۰β= و ۰۰۱/۰(p =، خودکارآمدی تحصیلی نیز دارای اثر مستقیم و مثبت معنی دار بر خلاقیت هیجانی (۴۴/۰ β= و ۰۰۲/۰(p = و خودشناسی دارای اثر مستقیم و مثبت معنی دار بر خلاقیت هیجانی (۲۸/۰ β= و ۰۰۳/۰(p = است .

کلیدواژه ها:

خودشناسی ، خلاقیت هیجانی ، خودکارآمدی تحصیلی ، دانش آموزان دختر