رفع پرخاشگری دانش آموز به صورت مطالعه موردی و با تاکید بر سلامت روان و ذهن

زمینه: امروزه دانش آموزان زیادی در ایران و جهان از مشکل پرخاشگری در کلاس درس رنج میبرند، این مشکل میتواند باعث کاهش سطح یادگیری دانش آموزان شده و اثرات مخربی بر روی زندگی آنان داشته باشد. هدف: این پژوهش با هدف بررسی عوامل موثر بر پرخاشگری دانش آموزان و ارائه راهکار برای کاهش پرخاشگری انجام شده است. روش: این پژوهش کیفی، کاربردی، اقدام پژوهی، عملی می باشد. برای تشخیص پرخاشگری در دانش آموز از مصاحبه نیمه ساختار یافته با معلم و والدین دانش آموز و همچنین مشاهده بالینی و پرسشنامه نیسلون و همکاران استفاده شده است. در این پژوهش از تکنیک سه سویه سازی به منظور سنجش روایی و تاییدی و برای پایایی از روش موازی سازی با شباهت ۷۴درصدی در پاسخهای متخصصان به مصاحبه تحلیلی و رفتاری مربوطه استفاده شده است. یافته ها: در این پژوهش راهکارهای ارائه الگوی مناسب برای کودک، پاداش دادن برای کار خوب کودک، فراهم کردن فرصت برای تخلیه هیجانات، سرگرم کردن کودک و راهکار صحبت دوستانه با کودک در ۱۵ جلسه به صورت مداوم و مدت زمان ۱۰ الی ۲۰ دقیقه اجرا شده است که بعد از این مدت پرخاشگری کودک کاهش یافته است. نتیجه گیری: از این رو به معلمان گرامی پیشنهاد می شود که برای کاهش پرخاشگری دانش آموزان خود میتوانند از راهکارهای ارائه الگوی مناسب، پاداش دادن برای انجام کار خوب، فراهم کردن فرصت برای تخلیه هیجانات، سرگرم کردن کودک و صحبت دوستانه با او استفاده کنند همچنین به پژوهشگران گرامی نیز پیشنهاد میشود که راهکارهای دور کردن کودک از موقعیت عصبانیت زا و افزایش صمیمیت بین دانش آموز و معلم و یا شخصی که کودک به او پرخاش می کند را که در قسمت امکان سنجی قابل اجرا نبودن را اجرا کنند و نتیجه آن را گزارش دهند.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، دانش آموز ابتدایی ، اقدام پژوهی ، سلامت روان