تبیین زمینه های انحراف عالمان دینی از دیدگاه قرآن و نهج البلاغه

بر اساس آموزههای امام علی (ع)» المصیبه بالدین اعظم المصائب « مصیبت و آسیب به دین عظیم ترین مصیبت هاست . لذا برای حفظ دین لازم است در کنار بیان معارف تربیتی و رشد دهنده که سبب ازدیاد تقوا می شود در مقابل با زمینه های انحراف اعتقادی و رفتاری نیز مقابله کرد لذا چون گروه عالمان دینی در جامعه به عنوان الگوی مسلمانان و مردم عادی هستند، انحراف آنها تاثیر مخربتری بر رشد جامعه و دین زدگی در نوجوانان و جوانان و حتی میانسالها و پیران خواهد داشت لذا برای جلوگیری از این بحران جدی که در دورانهای مختلف گریبانگیر جامعه بوده و امروزه نیز به یک معضل تبدیل شده لازم دانستیم با زمینه ها و بسترهای مختلفی که سبب این انحراف در عالمان دین می شود آشنا شویم ؛ و به نظر می رسد انحراف این قشر در دو بخش »زمینه های فکری و عقیدتی « و »زمینه ها و مفاسد اخلاقی و رفتاری« قابل طرح و بررسی است ؛ که ازجمله زمینه های فکری و عقیدتی می توان از: جهل و نادانی ، فقدان بصیرت و پندارگرایی باطل نام برد. هم چنان که می توان از زمینه هایی همچون: حب دنیا، پیروی از هوای نفس و افراط در حب و بغض به عنوان زمینه ها و مفاسد اخلاقی و رفتاری اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

قرآن ، امام علی (ع) ، عالم دین ، انحراف ، عقیده ، رفتار