نتایج بلندمدت درمان شکستگی تنه استخوان تیبیا به روش میله‎گذاری اینترامدولاری

پیش‎زمینه: شکستگی تنه استخوان تیبیا از شکستگی ‎های شایع در میان استخوان های بلند می‎باشد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمان این شکستگی با میله اینترامدولاری در بیماران بستری شده در شرایط اورژانس ارتوپدی بود. مواد و روش ‎ها: در یک مطالعه آینده نگر، ۲۲۶بیمار (۱۹۳ مرد، ۳۳زن) با شکستگی تیبیا از سال ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۰ با روش میله گذاری اینترامدولاری در یک مرکز درمانی شهر رشت تحت درمان قرار گرفتند و به مدت ۲ سال پیگیری شدند. میانگین سنی بیماران ۳±۳۴ سال بود. مواردی نظیر باز یا بسته ‎بودن، همراهی با شکستگی فیبولا، آسیب عصب پرونئال یا شریان تیبیالیس جلویی، تغییرات دژنراتیو زانو، درد زانو، آتروفی عضله چهارسرران، بدجوش خوردن، استئومیلیت مزمن، جوش ‎خوردن تاخیری و جوش ‎ نخوردن بررسی گردید. همچنین از ابزار محدودیت عملکرد عضلانی اسکلتی (SMFA) استفاده شد. داده ها با نرم افزار آماری تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه ۱۵۱ مورد شکستگی باز و ۷۵ مورد شکستگی بسته بودند و ۱۵۵مورد جراحی باز و ۷۱ مورد جراحی بسته انجام گرفت. بیشترین فراوانی مربوط به درد روی زانو و کمترین فراوانی مربوط به جوش نخوردن بود. محدودیت عملکرد عضلانی اسکلتی در موارد شکستگی باز و در موارد همراهی با شکستگی فیبولا بیشتر بود (۰/۰۰۱) و درگروه زنان بیشتر مشاهده گردید. با گذشت زمان، عدد ابزار SMFA نیز افزایش یافت. نتیجه گیری: این روش درمان بخصوص به ‎ صورت بسته، به دلیل عوارض ناچیز آن، یک رویکرد مناسب برای درمان شکستگی ‎های تنه استخوان تیبیا محسوب می شود و حتی در شرایط اورژانس می تواند درمان مفید و موثر باشد.

کلیدواژه ها:

شکستگی تیبیا ، تثبیت شکستگی اینترامدولاری ، اورژانس ، نتیجه درمان ، بهبود شکستگی