وظیفه برنامه ریزی حکومت اسلامی در تربیت اخلاقی جامعه از منظر فقه امامیه

تربیت اسلامی ساحت های مختلفی دارد و تربیت اخلاقی یکی از مهمترین این ساحت ها است. تربیت اخلاقی معمولا بر عهده والدین، خانواده ها، مربیان و حکومت اسلامی هستند .تربیت اخلاقی عبارت است از فرآیند زمینه سازی و به کارگیری شیوه هایی جهت شکوفایی، تقویت و ایجاد صفات رفتارها و آداب اخلاقی و اصلاح و از میان بردن صفات، رفتارها و آداب، غیراخلاقی در خود انسان یا دیگری است.تربیت اخلاقی جامعه اسلامی بدون برنامه ریزی امکان پذیر نیست. بدیهی است که اجرای بخشی از برنامه های مذکور، تنها از طریق عهده داری حکومت اسلامی قابلیت تحقق را خواهد داشت. این تحقیق در صدد پاسخ به این سوال می باشد که مسئولیت تربیت اخلاقی جامعه بر عهده کیست ؟ و حکم فقهی آن چیست؟ این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی و شیوه اجتهادی و با طرح ادله عقلی، آیات، روایت، سیره و قواعد عامه اثبات کرده است که یکی از وظیفه الزامی حکومت اسلامی تربیت اخلاقی جامعه می باشد. وظیفه برنامه ریزی حکومت اسلامی در تربیت اخلاقی جامعه از منظر فقه امامیه در اخلاقیات الزامی، الزامی است، اما بیش از این محدوده، واجب نخواهد بود و تنها مستحب شمرده می شود.همچنین این وظیفه حکومت اسلامی از نوع واجب عینی و توصلی هست که با انجام دیگران ساقط می شود و مشروط به قصد قربت هم نیست.

کلیدواژه ها:

تربیت دینی ، مدیریت تربیت اخلاقی ، برنامه ریزی اسلامی ، نظام تعلیم و تربیت اسلامی ، فقه امامیه