نقد ترجمه واژگان و تعابیر اصطلاحی منتخب از نهج البلاغه بر اساس الگوی معادل یابی معنایی میلدرد لارسون (مطالعه موردی: ترجمه فیض الاسلام)

نقد ترجمه به عنوان یک رویکرد زبانی به بررسی، تحلیل و ارزیابی ترجمه انواع متون و نمایان ساختن زوایای نهفته در آن می پردازد. در فرآیند ترجمه، توجه به اصل معادل یابی موضوعی مهم به شمار می رود. یکی از تئوری های ارائه شده در حوزه تعیین و ارزیابی سطح ترجمه ها تئوری معادل یابی معنایی میلدرد لارسون است. فرآیند معادل یابی شامل: معادل یابی واژگانی، اصطلاحی، ادبی و ضرب المثل ها و تعابیر کنایی است. این مقاله با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی فرآیند ترجمه و اصول معادل یابی واژگانی، اصطلاحی و ادبی را در ترجمه فیض الاسلام از نهج البلاغه مورد بررسی قرار می دهد. برآیند پژوهش نشان می دهد که در برخی از مثال ها دیدگاه لارسون درعملیات ترجمه معنایی، اسلوب مطلوب و مناسبی در خلق معنا و مفهوم در اختیار مترجم قرار داده است. همچنین باید گفت مترجم نیز در ترجمه خود گاهی معنا و فحوای کلام را به طور آشکار بیان و گاهی نیز به صورت غیر صریح اقدام به انتقال پیام معنا می کند. در واقع مترجم به منظور متبلور ساختن معنا به طور برابر هم به معانی برخاسته از ساختار اصلی زبان مبدا پایبند بود بوده و هم به اصل آشکار سازی مفهوم واژگان وعبارات مورد بحث بر اساس معیارهای زبان مقصد توجه داشته است.

کلیدواژه ها:

نقد ترجمه ، نهج البلاغه ، معادل یابی معنایی ، لارسون ، فیض الاسلام