مقایسه روشهای مختلف پیش بینی روند انتشار گازهای گلخانه ای از بخش کشاورزی ایران

انتشار گازهای گلخانه ای عامل اصلی گرمایش زمین و مسائل زیست محیطی است. بخش کشاورزی یکی از منابع عمده انتشار است، به طوریکه یک سوم انتشار گازهای گلخانه ای در جهان مربوط به سیستمهای کشاورزی میباشد. امروزه، پیش بینی یک ابزار مهم برنامه ریزی برای سیاستگذاران به شمار می رود. پیش بینی میزان انتشار گازهای گلخانه ای می تواند تصویری از آینده را برای سیاستگذاران، نمایان و آنها را در اتخاذ تصمیمهای راهبردی یاری نماید. روشهای متنوعی برای پیش بینی متغیرها وجود دارد. هدف این مطالعه، مقایسه روشهای پیشبینی و روند انتشار مهمترین گازهای گلخانه ای (متان، دیاکسیدکربن و اکسیدنیتروژن) از بخش کشاورزی ایران است. آمار و اطلاعات لازم به صورت سالانه برای دوره زمانی ۲۰۱۹-۱۹۹۰ از سایت سازمان خوار و بار کشاورزی ملل متحد، بانک جهانی و ترازنامه انرژی وزارت نیرو، جمع آوری و به منظور پیشبینی متغیرها از روش های تک متغیره الگوی خودتوضیح جمعی میانگین متحرک (آریما)، هموارسازی نمایی منفرد با روند، هموارسازی نمایی دوگانه با روند، الگوریتم هالت-وینترز ضربی و الگوریتم هالت-وینترز تجمعی و روش چند متغیره خودرگرسیون برداری استفاده شد. بر اساس یافته های تحقیق، روشهای هالت-وینترز تجمعی، شبکه عصبی مصنوعی و هموارسازی نمایی منفرد با روند بهترین پیش بینی را به ترتیب برای گاز متان، دیاکسیدکربن و اکسیدنیتروژن ارائه دادند. نتایج نشان داد که روند انتشار گازهای متان و اکسیدنیتروژن، نزولی و میزان انتشار گاز دیاکسیدکربن، صعودی خواهد بود. نتایج میتواند در پیشبینی انتشار گازهای گلخانه ای در بخش کشاورزی و به تبع آن اعمال سیاستهای مناسب راهگشا باشد.

کلیدواژه ها:

گازهای گلخانه ای ، روشهای پیش بینی ، کشاورزی ، ایران