بررسی تاثیر فناوری اطلاعات و ارتباطات بر کیفیت محیط زیست در آلوده کننده های بزرگ آسیایی

هدف از این مطالعه بررسی تاثیر فناوری اطلاعات و ارتباطات بر کیفیت محیط زیست در آلوده کننده های بزرگ آسیایی است. این بررسی در بازه زمانی ۲۰۲۰-۲۰۰۰ در قالب الگوی پانل با روش FGLS برای دو گروه کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته انجام می شود. به منظور ساخت شاخص ترکیبی ICT و حکمرانی خوب (GG) از روش تحلیل مولفه های اصلی (PCA) استفاده می شود. متغیرهای شاخص ترکیبی ICT اینترنت، تلفن همراه و تلفن ثابت و متغیرهای شاخص ترکیبی GG کنترل فساد، آزادی بیان و ثبات سیاسی است. فرضیه زیست محیطی کوزنتس در هر دو گروه کشورها مورد تایید است. در هر دو گروه کشورها، مصرف انرژی و درجه باز بودن تجارت منجر به کاهش و شاخص ترکیبی حکمرانی خوب منجر به افزایش کیفیت محیط زیست می شود. شاخص ترکیبی ICT به طور معنی داری منجر به کاهش کیفیت محیط زیست کشورهای در حال توسعه می شود. در کشورهای توسعه یافته، شاخص ترکیبی ICT تاثیر معنی دار بر کیفیت محیط زیست ندارد، در حالی که دسترسی به اینترنت به طور معنی داری منجر به بهبود کیفیت محیط زیست می شود. لذا، اثرات افزایش کربن توسعهICT مانند اثرات مستقیم و بازگشتی در مجموع در کشورهای در حال توسعه بزرگتر از اثر کاهش کربن توسعهICT مانند اثر جایگزینی است. با توجه به تاثیر ICT بر رشد و توسعه اقتصادی، استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و بهینه یابی مصرف انرژی در کشورهای در حال توسعه توصیه می شود. همچنین فعال کردن اثر جایگزینی به بهبود کیفیت محیط زیست کمک خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

شاخص فناوری اطلاعات و ارتباطات(ICT) ، فرضیه زیست محیطی کوزنتس(EKC) ، انتشار دی اکسید کربن ، تحلیل مولفه های اصلی(PCA) ، روش FGLS