تحلیلی برزبان مشترک معماری و نقاشی در خانه های قاجاری شهر کرد

ساختن خانه های اشرافی متعدد در قرن سیزدهم، مجالی را برای ظهور و نمایش زیبایی وذوق ایرانیدر خانه ازطریقنقاشی فراهم کرد. نقاشیهای دیواری، نقاشی روی گچ و شیشه و ... هر یک دارای جنبه زیباییشناسی است که بازبانمشترکی با معماری آن دوره در بنا تجلی نموده است. هر دو هنر تلفیقی از سنت و نوشدن را به نمایشگذاشتهاند. ایران قرنسیزدهم آبستن ایرانی نو بود. خواستههایی که توسط عوامل درونزا و برونزا، بذرش در او نشانده شد تا جریانهای نوگرایی راپرورش دهد. خواستههای درونی جامعه و در عین حال مشاهدهغرب به عنوان الگویی الهامبخش، چیزی راپدیدآورد: ترکیبیاز خود و دیگری که همچنان ایرانی بود. پژوهش حاضر در جستجوی مضامین مشترک معماری و نقاشیهای بهکار رفته درتزئینات خانههای قاجار با تاکید بر خانههای قاجاری شهرکرد در ایران قرن سیزدهم میباشد و خصوصیات مشترکنقاشیهایبه کار رفته در تزئینات خانههای آن دوره و فضای معماری آن بناها را میجوید. در حالیکه زیربنایسیاسی-اجتماعی و مقاصدزیباییشناسی این دو را در فرهنگ ایرانیان عصر قاجار مورد مالحظه قرار میدهد.بدین ترتیب با استفاده ازروش تحقیقتوصیفی-تحلیلی به تحلیل مضامین مشترک معماری و نقاشی در خانههای قاجاری این دوره میپردازد.نتایج پژوهش نشان-دهنده چگونگی همسویی معماری و نقاشیهای به کار رفته در تزئینات آن برای ایجاد زبانی عامیانه در برقراری ارتباطبامردمی که آن را زیستهاند، میباشد. به این منظور واژههایش را از میان واژگان خود و دیگری دستچین میکند، تا فضایییگانهرا برای خانهایرانی قرن سیزدهم بیافریند.

کلیدواژه ها:

خانه ، معماری ، نقاشی ، قاجار ، تزئینات ، شهرکرد