بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و شهر مبتنی بر عدالت (مطالعه موردی: شهرداری منطقه ۲ شهر مشهد)

توسعه پایدار، مستلزم برقراری عدالت اجتماعی و فضایی در شهرهاست. رفع نابرابری های اجتماعی، اقتصادی، آسیب پذیری اقشار کم درآمد، توزیع بهینه خدمات و امکانات و توجه به نیازهای اساسی شهروندان، از دلایل اهمیت توسعه پایدار هستند. نیاز به سرمایه اجتماعی در شرایط رکود و تورم و نیاز به اعتمادسازی، بیش از هر سرمایه دیگری، احساس میشود و میتواند بسیاری از معماهای لاینحل اجتماعی را از سر راه توسعه ای جامعه بردارد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و عدالت شهری بود. پژوهش حاضر از لحاظ روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر مطالعات میدانی بود. جامعه آماری پژوهش را شهروندان منطقه ۲ شهر مشهد تشکیل دادند که به نوعی از خدمات شهری استفاده میکردند. تعداد ۳۸۴ نفر بر مبنای معادله کوکران و با روش نمونهگیری تصادفی به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. ابزار اصلی گردآوری داده ها در این تحقیق دو پرسشنامه جداگانه برای سنجش عدالت شهری مشکینی و همکاران (۱۳۹۶) و سرمایه اجتماعی بولن (۲۰۱۶) بود. بهمنظور تجزیه و تحلیل داده های حاصل از عملیات میدانی از روش آمار استنباطی از نرم افزار spss و آزمون پارامتریک پیرسون استفاده شده است. یافته ها حاکی از آن بود که بین سرمایه اجتماعی و عدالت شهری ارتباط برقرار است و هر چه سرمایه اجتماعی شهروندان افزایش یابد، احساس عدالت شهری نیز بیشتر میشود.

کلیدواژه ها:

شهر ، سرمایه اجتماعی ، عدالت شهری.