اثربخشی آموزش مثبت نگری بر مهارت های ارتباط فردی و گروهی در دانش آموزان

در این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش مثبت نگری بر مهارت های ارتباط فردی و گروهی در دانش آموزان متوسطه دوم شهر رفسنجان موردبررسی قرار گرفت. مطالعه حاضر ازنظر روش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل بود. برای این منظور، از بین دانش آموزان متوسطه دوم شهر رفسنجان ۳۰ نفر با روش نمونهگیری خوشهای دومرحله ای انتخاب و در گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه کنترل (۱۵ نفر) دسته بندی شدند. مداخله آزمایشی (آموزش مثبت نگری) بر روی گروه آزمایش، اعمال گردید. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه مهارت های ارتباط فردی ماتسون (۱۹۸۳) و مهارت های ارتباط گروهی گرشام و الیوت (۱۹۹۹) استفاده شده است و درنهایت داده ها با روش تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. طبق یافته های به دست آمده می توان بیان نمود که آموزش مثبت نگری بر مهارت های ارتباط گروهی در دانش آموزان متوسطه دوم شهر رفسنجان تاثیر مثبت و معناداری دارد و همچنین آموزش مثبت نگری بر مهارت های ارتباط فردی در دانش آموزان متوسطه دوم شهر رفسنجان تاثیر معناداری نداشت. بنابراین می توان نتیجه گرفت که آموزش مثبت نگری میزان مهارت ارتباط گروهی دانش آموزان موردمطالعه را افزایش داده است.

کلیدواژه ها:

آموزش مثبت نگری ، تربیت دینی ، مهارت های ارتباط فردی و گروهی ، دانش آموزان ، متوسطه دوم ، رفسنجان