مروری روایتی بر نقش سبک های دلبستگی بر رفتارهای خودآسیب رسان غیرخودکشی در نوجوانان

دلبستگی از مفاهیم مهم روانشناسی است که به ایجاد پیوندهای عاطفی اشاره دارد و به درک چگونگی تجربیات اولیه که مراقبت، احساس امنیت و رفتار آینده را در روابط بین فردی شکل میدهد، کمک میکند و به سه سبک دلبستگی ایمن، اجتنابی و اضطرابی تقسیم بندی شده است. ازسویی در سال های اخیر، تمرکز محققان سلامت روان بر رفتارهای خودآسیبی افزایش یافته که به عنوان تخریب عمدی و خودسرانه بافت بدن بدون قصد خودکشی تعریف شده و شامل رفتارهایی مانند برش، سوزاندن، گاز گرفتن و خراش پوست شده که بهویژه در دوران نوجوانی رایج است. دراین مطالعه جهت بررسی نقش سبک های دلبستگی بر رفتارهای خودآسیب رسان در دوره نوجوانی به جستجوی کلیدواژه های مرتبط در پایگاه های,,Google scholar Scopus نورمگز، مگیران و SID در بازه زمانی سالهای ۲۰۰۵ تا ۲۰۲۲پرداخته شد. یافته ها نشانگر نقش سبک دلبستگی ایمن در کاهش احتمال رفتارهای خودآسیب رسان و سبک های دلبستگی ناایمن اجتنابی و ناایمن اضطرابی در افزایش احتمال رفتارهای خودآسیب رسان غیر خودکشی بودند

کلیدواژه ها:

سبک دلبستگی ، دلبستگی ایمن ، دلبستگی نا ایمن اجتنابی ، دلبستگی نا ایمن اضطرابی ، رفتارهای خودآسیب رسان غیر خودکشی