نقش میانجی تاب آوری در رابطه بین پریشانی روانشناختی با تعهد زناشویی زوجین شهر اصفهان

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی تاب آوری در رابطه بین پریشانی روانشناختی با تعهد زناشویی زوجین شهر اصفهان بود. این پژوهش، از نوع توصیفی- همبستگی و بر مبنای تحلیل مسیر بود. جامعه آماری شامل تمامی زوجین شهر اصفهان در سال۱۴۰۱ بود که تعداد ۱۶۶ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس پریشانی روانشناختی کسلر و همکاران (K-۱۰) (۲۰۰۳)، تاب آوری کانر ودیویدسون (CD-RISC) (۲۰۰۳) و پرسشنامه تعهد زناشویی آدامز و جونز (۱۹۹۷) (DCI) بود. داده ها با روشهای ضرایب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر تحلیل شدند. یافته ها نشان داد مسیرمستقیم پریشانی روانشناختی به تاب آوری و تعهد زناشویی اثر معنادار داشت .(P<۰/۰۵) همچنین مسیرمستقیم تاب آوری به تعهد زناشویی اثر معنادار داشت .(P<۰/۰۵) پریشانی روانشناختی با میانجیگری تاب آوری بر تعهد زناشویی اثر معنادار غیرمستقیم داشت .(P<۰/۰۵) که این حاکی از برازش مطلوب و قابل اطمینان مدل بود. نتایج نشان داد که پریشانی روانشناختی به واسطه کاهش تاب آوری بر تعهد زناشویی در زوجین اثر دارد.

کلیدواژه ها:

پریشانی روانشناختی ، تاب آوری ، تعهد زناشویی ، زوجین.