تاثیر مداخلات موسیقی درمانی فعال(AMT) بر کاهش و بهبود اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی(ADHD)، کودک ۴ تا ۵ سال دچار آسیب در کاربرد افراطی از موبایل و تبلت با اختلال رشدی(مطالعه موردی)

زمینه و هدف:اختلال کم توجهی/ بیش فعالی(ADHD) یک اختلال روان پزشکی است که کودکان پیش دبستانی، کودکان، نوجوانان و بزرگسالان سراسر جهان را مبتلا کرده و مشخصه ی آن الگوی کاهش پایدار توجه و افزایش تکانشگری و بیش فعالی است. بی توجهی شامل رفتارهایی است مثل نیمه کاره رها کردن، پشتکار نداشتن، مشکل داشتن در حفظ تمرکز حواس، بی نظم و بی انضباطی بودن که به علت لجبازی یا کمبود درک نیست. بیش فعالی به فعالیت حرکتی مفرط اشاره دارد.روش:پژوهش حاضر از نوع تحقیقات کاربردی بصورت مطالعه موردی پیش و پس آزمون از میان کودکان ADHD(اختلال کم توجهی/ بیش فعالی)، دچار آسیب در کاربرد افراطی از موبایل و تبلت با اختلال رشدی، به روش نمونه گیری در دسترس و به صورت تصادفی ساده بوده که در جلسات موسیقی درمانی فعال(AMT)، شرکت کنند. ارزیابی توسط دو آزمون آخن باخ، کانرز و پرسشنامه استاندارد رتبه بندی بالینی، مشاهده رفتاری، مشاهده والدینی و خودگزارش صورت گرفت. جلسات موسیقی درمانی فعال(AMT)، در ۳۰ جلسه به مدت ۴۵ دقیقه دو روز در هفته در موسسه علوم و فنون هنردرمانی سحاب و بنیاد هنردرمانی بهزیستی تهران برگزار گردید.یافته ها:میانه پاسخ تستهای انجام شده در مقایسه با پیش از آموزش موسیقی درمانی فعال(AMT)، معنای متفاوتی داشته است. داده های بدست آمده از سنجش دو آزمون آخن باخ و کانرز با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس و با کمک نرم افزار SPSS-۱۸ و آزمون تست ارزیابی موسیقی درمانی سحاب تجزیه و تحلیل شدند. نتیجه گیری:نتایج بیانگر اینست که تمرینات موسیقی درمانی فعال(AMT)، معین از راه اصلاح عملکرد مغز، باعث کاهش و بهبود نشانه های پرخاشگری، کمبود توجه و بیش فعالی شده است. همراهی جلسات موسیقی درمانی فعال(AMT)، بر بهبود ADHD(اختلال کم توجهی/ بیش فعالی)، کودک دچار آسیب از موبایل و تبلت با اختلال رشدی بعنوان بخش مهمی از درمان می باشد.

کلیدواژه ها:

موسیقی درمانی ، اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی ، اختلال رشدی