افزایش اندازه حرکت در خروجی پره های ثابت توربین از طریق بهینه سازی پروفیل پره با استفاده از الگوریتم ژنتیک

در این مقاله بر اساس قیـود حـداقل تلفـات آئرودینـامیکی و حـداکثر انــدازه حرکـت خروجــی از ردیـف پــره هـای ثابــت توربین، منحنی بهبود یافته ای برای شکل پره هـا بـا اسـتفاده از لگوریتم ژنتیک پیشنهاد شده است . برای تجزیه تحلیل جریان بین پره های توربین، معادلات دو بعـدی اویلـر از طریـق کـد عددی زمـان پیمایشـی جیمسـون، بـر اسـاس فرمـول بنـدی مرکزسلولی مورد استفاده قــرار گــرفته اسـت . روش عـددی مذکور صریح بوده و از جمله ویژگیهای آن کاربرد آسان برای هندسه های پیچیده و قابلیت تسخیر شوک بدون داشتن نوسان می باشد . برای بهینه سازی پروفیل پره ها، درصد تغییرات ف شار سـکون بـه عنــوان معیـاری از تلفـات و نیــز انـدازه حرکــت خروجی جریان از ردیف پره ها در تابع هدف منظور شده اند .

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک ، اندازه حرکت ، بهینه ، پروفیل پره ، توربین ، تلفات