نقش شهرها در تغییر آب و هوایی و راهبردهای کاهش آن با تأکید بر کلانشهر تهران

تغییر آب و هوایی در حال تبدیل شدن به یکی از مهمترین چالش های قرن 21 است. یکی از دلایل اصلی تغییرات آب و هوایی، انتشارگازهای گلخانه ای است. مهمترین منبع انتشار این گازها در نواحی شهری با مصرف سوخت های فسیلی در ارتباط است. در سطحشهرها، تغییرات آب و هوایی ممکن است ذخایر آب، زیرساخت های کالبدی و حمل و نقل، خدمات و کالاها، تهیه انرژی و تولیدصنعتی را تحت تأثیر قرار دهد. همچنین شهرهای بزرگ و خصوصاً کلانشهرها به دلیل تمرکز مردم، صنایع و فعالیت های فرهنگی در شهر، و نیز نقش دولت های شهری می توانند به عنوان بخشی از یک راه حل برای رویارویی با مسئله تغییر آب هوایی دیده شوند مدیریت کلانشهرها به طور بالقوه از بازیگران مهم و کلیدی در رویارویی با چالش کاهشMitigation) انتشار گازهای گلخانه ای وسازگاریAdaptation) با تغییر آب و هوایی است. کلانشهر تهران به عنوان بزرگترین کانون جمعیت و فعالیت در کشور دارای ویژگی هایی چون عوامل طبیعی، فرم ساخت شهری، وجود بیش از 3 میلیون خودرو فعال و بیش از 500 هزار موتورسیکلت، 5 هزار واحد صنعتی (معادل 25 % صنایع کل کشور) با مصرف حدود 20 درصد کل انرژی کشور، تمرکز 70 درصد خدمات و 80 درصدمتخصصین، می باشد که این عوامل میزان انتشار گازهای گلخانه ای در تهران را افزایش می دهد. که اثرات آن را می توان در قالب افزایش تعداد روزهای آلوده، افزایش تعداد روزهای گرم و سرد، افزایش بارندگی و به تبع آن سیلاب های شهری مشاهده کرد که ادامهاین روند منجر به توسعه ناپایدار شهری شده و امنیت شهروندان را در معرض خطر قرار می دهد. بنابراین، راهبرد مؤثر برای کاهش اثرات تغییر آب و هوا و سازگاری با آن در کلانشهر تهران، در قالب مدیریت و برنامه ریزی شهری پایدار قابل تحقق است

کلیدواژه ها:

تغییر آب و هوایی ، گازهای گلخانه ای ، کاهش ، سازگاری ، کلانشهر تهران