تاثیر خلع سلاح عشایر لرستان بر اسکان آنها در عصر رضاشاه ( ۱۳۰۲ تا ۱۳۱۲ ش.)

عصر رضاشاه دوره جدیدی در منازعات حکومت مرکزی با ایلات و عشایر بود. رضاشاه که در روند اوضاع آشفته کشور روی کار آمده بود، سعی در تمرکزگرایی و ایجاد کشوری بهسبک ممالک مدرن اروپایی داشت. یکی از اقدامات وی برای تحقق این هدف اسکان ایلات و عشایر بود. در این میان، لرستان از اهمیت ویژهای برای رضاشاه برخوردار بود. برای اسکان دادن ایلات و عشایر لرستان، خلع سلاح آنان شرط لازم اجرای این امر بود. حضور قوای نظامی رضاشاه در لرستان و خلع سلاح عشایر این منطقه از سال ۱۳۰۲ ش. آغاز و تا سال ۱۳۱۲ ش. و در دو مرحله بهطول انجامید. در این پژوهش بهشیوه توصیفی- تحلیلی، تاثیر خلع سلاح عشایر لرستان در دوره رضاشاه بر اسکان آنها بررسی شده است. یافته پژوهش نشان می دهد که فوریترین تاثیر طرح خلع سلاح در منطقه لرستان، برهم خوردن ساختار اجتماعی و از جمله تضعیف پایگاه اجتماعی روسای عشایر لر، بروز شورشهای متعدد، اعدام و سرکوب عشایر منطقه و در ادامه نشانگر اقدامات عمرانی دولت برای بهانجام رساندن طرح خلع سلاح و اسکان نهایی ایلات و عشایر بوده است.

کلیدواژه ها:

لرستان ، رضاشاه ، ایلات لر ، طرح اسکان عشایر ، خلع سلاح