راهکارهای طراحی همساز با اقلیم (بوشهر)

امروزه موضوع توسعه پایدار یکی از مباحث بسیار مهم و رایج در سطح بین المللی است . رجوع به منابع مکتوب نشان می دهد که توجه به فرهنگ و اقلیم ، به مثابه دو ویژگی اصلی زیست بومهای مختلف ، و بهرهگیری از تجربیات گذشته در تعامل با زیست بومها، استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و کاهش استفاده از انرژی های تجدیدناپذیر از اصول توسعه پایدار است . معماری همساز با اقلیم ، که ذیل معماری پایدار تعریف می شود، رویکردی به طراحی معماری است که هدف آن تامین شرایط آسایش در فضاهای زیستی ضمن کاهش مصرف انرژی است . در این رویکرد، شناخت اقلیم هر منطقه و شیوه تعامل آن با محیط ساخته -شده جزو اقداماتی است که در فرآیند طراحی بایستی مد نظر طراحان قرار گیرد. هدف پژوهش حاضر، ارائه راهکارهای طراحی همساز با اقلیم در شهر بوشهر است . روش پژوهش حاضر توصیفی - تحلیلی و مبتنی بر مطالعه اسنادی و تحلیل دادههای پایه ای آبوهوایی شهر بوشهر در یک دوره ۱۰ ساله توسط نگارندگان است . نتایج حاکی از این است که شهر بوشهر دارای ۵ ماه سوزان (می ، جون، جولای ، اوت و سپتامبر) ۱ماه بسیارگرم (اکتبر)، ۳ ماه گرم (مارچ، آپریل ، نوامبر ) و ۳ ماه آسایش (ژانویه ، فوریه ، دسامبر) است . به طور کلی پارامترهای مهم اقلیمی شهر بوشهر دمای بالای هوا در اغلب اوقات سال، کم بودن نوسان دمای شبانه روزی و سالانه ، عدم بروز یخبندان، بالا بودن میزان رطوبت نسبی و وزش بادهای ساحلی می باشد. بر این اساس، دو هدف اصلی طراحی اقلیمی در این شهر تعدیل دمای بالا و رطوبت نسبی زیاد در محیط است . به این منظور، راهبردهای اصلی طراحی اقلیمی در شهر بوشهر شامل جلوگیری از جذب گرمای حاصل از تابش مستقیم خورشید، جلوگیری از جذب گرمای حاصل از تشعشع از محیط توسط ساختمان، جلوگیری از ذخیره گرما در توده ساختمانی ، جلوگیری از ایجاد گرما در داخل ساختمان، کاهش رطوبت نسبی با استفاده از جریان هوا و جلوگیری از پیدایش رطوبت در محیط می باشد. در مقاله حاضر برای دستیابی به این اهداف و راهبردها، راهکارهای طراحی در مقیاسهای مختلف محیط شامل مقیاس بافت ، مقیاس تک بنا و مقیاس عناصر و جزئیات ساختمانی ارائه شده است .

کلیدواژه ها:

اقلیم گرم و مرطوب ، طراحی همساز با اقلیم ، راهکار طراحی ، شهر بوشهر