بررسی اثرات نانو نقره و تنش شوری روی برخی پارامترهای مورفولوژیکی گیاهدارویی ریحان در شرایط کشت هیدروپونیک

تنش شوری یکی از مهمترین تنش های غیرزیستی است که موجب بروز مشکلات متعددی شده است. امن یت غذایی کشاورزی جهانبه طور جدی تحت تاثیر تغییرات آب و هوایی و رشد سریع جمعیت قرار گرفته است. برای مقابله با این تهدیدها لازم است محققین ازفناوریهای جدید استفاده نمایند. در همین راستا، تاکنون چندین نانوذرات از قبیل نانوذرات نقره برای جوانه زنی بذور، رشد گیاه و تحملبه تنشهای زیستی در تعدادی از گیاهان زراعی استفاده شده است. بر همین اساس مطالعه حاضر به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاتصادفی با دو فاکتور و ۳ تکرار در سال ۱۴۰۲ در دانشگاه ارومیه روی گیاهچه های ریحان انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل تنششوری در سطوح صفر، ۷۵ و ۱۵۰ میلی مولار به صورت کاربرد پای بوته و نانونقره در دو سطح صفر و ۷۵ ppm به صورت محلولپاشیاستفاده شد. برخی شاخص های مورفولوژیکی از قبیل طول اندامهای هوایی و ریشه، میزان پرولین، مالون دی آلدئید و پراکسیدهیدروژنمورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد که تنش شوری به ویژه در سطح ۱۵۰ میلیمولار منجر به کاهش فاکتورهایمورفولوژیکی از جمله طول اندام های هوایی و ریشه ۲۲ / ۲۰ و ۶۹ / ۱۸ درصد شد. علاوه براین برخی رنگیزه های فتوسنتزی از جملهکلروفیل a و کلروفیل b به ترتیب ۷۶ / ۳۰ و ۰۶ / ۴ درصد کاهش را در شرایط شوری نشان دادند. کاربرد توام شوری + نانونقره منجر بهافزایش میزان پرولین شد. همچنین نتایج نشان داد که کاربرد نانونق ره + شوری منجر به کاهش پراکسیدهیدروژن شد. به طور کلی می توانگزارش کرد که اگرچه نانونقره منجر به کاهش فاکتورهای مورفولوژیکی شد اما به نظر می رسد از طریق کاهش محتوایپراکسیدهیدروژن و همچنین افزایش میزان پرولین توانسته تحمل گیاه ریحان را به تنش شوری افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

خواص پاداکسندگی ، ریحان ، نانوذرات نقره ، پرولین ،