مدیریت پسماند کشاورزی (ساقه برنج) و تاثیر آن بر جوامع انسانی

سالانه مقادیر فراوانی پسماند در بخش کشاورزی با بهای هنگفت تولید می شود، اما متاسفانه بخش قابل توجهی از آن به شکل غیراصولی و به دور از ملاحظات زیست محیطی، در محیط رها و یا سوزانده می شود که می-تواند با ایجاد آلودگی هوا بر سلامت جوامع انسانی اثرات منفی ایجاد نماید. پژوهش موجود در ۱۳ بخش، ۳۵ دهستان و ۶۹۹ آبادی دارای سکنه حوزه مرکزی گیلان به منظور آگاهی از پتانسیل موجود در عمده ترین محصول کشاورزی شمال کشور- ساقه برنج- صورت پذیرفت، در این راستا با انجام آنالیز از ساقه برنج و خمیر کاغذ در حوزه مذکور، با توجه به قابلیت تعمیم آن به کل محدوده استان گیلان که یکی از قطب های کشاورزی و حاصلخیز کشور می باشد (با سطح زیرکشت ۲۳۸ هزار هکتار معادل ۷۶/۸ درصد از کل اراضی کشاورزی استان)، از نظر تولید پسماند کشاورزی (ساقه برنج) نیازمند توجه ویژه مدیریتی است. در حالی که بررسی ها و ارائه الگوهای مناسب مدیریتی، قابل تعمیم به استان های مجاور و حتی سایر نواحی کشور با تولید محصول برنج می باشد. این پژوهش بر آنست که ضرورت برنامه ریزی و سیاست گذاری متولیان امر را در تبدیل این چالش عظیم زیست محیطی به یک فرصت گرانبها معطوف سازد تا با اتخاذ روش های مناسب مدیریتی در جهت کاهش تولید و تبدیل پسماند کشاورزی ضمن افزایش بهره وری، خسارت وارده به منابع زیستی و تاثیر آن بر جوامع انسانی و حتی محیط زیست شهری (با انتشار گسترده دود ناشی از سوخت بقایای محصولات کشاورزی) کاهش یابد.

کلیدواژه ها:

پسماند کشاورزی ، رشت ، ساقه برنج ، خمیر کاغذ ، استان گیلان