شناسایی مولکولی و تعیین پروفایل مقاومت آنتیبیوتیکی لیستریا مونوسیتوژنز از نمونههای شیر خام، دست کارگران و تجهیزات شیردوشی در شهرکرد
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 28
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_VTJ-37-1_004
تاریخ نمایه سازی: 27 فروردین 1403
چکیده مقاله:
لیسرتیا مونوسیتوژنز، عامل بیامری لیسرتیوز، از طریق مرصف موادغذایی آلوده مثل شیر خام، دست یا تجهیزات شیردوشی آلوده به انسانمنتقل میشود. هدف این پژوهش، شناسایی لیسرتیا مونوسیتوژنز در منونههای شیر خام، تجهیزات شیردوشی و دست کارگران گاوداریهایشهرکرد بود. در این مطالعه ۷۰ منونه شیر خام و ۴۰ منونه از تجهیزات شیردوشی و ۴۰ منونه از دست کارگران جمعآوری و بعد از غنیسازیاولیه در محیط آبگوشت مغذی بروسال، بر روی محیط پالکام آگار کشت شدند. پس از تایید بیوشیمیایی، DNA کلنیهای مشکوک به روشجوشاندن استخراج و با پرایمرهای Prs( جنس لیسرتیا( و پرایمرهای ۶۹DG۷۴-DG( گونه لیسرتیا مونوسیتوژنز( به وسیله PCR تکثیرشدند. مقاومت آنتیبیوتیکی جدایههای تایید شده با روش انتشار از دیسک در برابر پنج آنتیبیوتیک ارزیابی شد. از میان ۱۵۰ منونه، ۱۴)۹/۳۳ درصد( منونه با آزمونهای بیوشیمیای تایید شدند. بر اساس نتایج PCR تعداد ده منونه شیر خام )۶/۶۷ درصد(، یک منونه تجهیزاتشیردوشی )۰/۶۷درصد( و یک منونه از دست کارگران )۰/۶۷درصد( از نظر جنس لیسرتیا و هشت منونه شیر )۵/۳۳ درصد(، یک منونه تجهیزات)۰/۶۷درصد( و یک منونه دست کارگران )۰/۶۷درصد( از نظر گونه لیسرتیا مونوسیتوژنز مثبت بودند. جدایههای تایید شده، بیشرتین مقاومترا نسبت به آنتیبیوتیکهای سفتی زوکسیم )%۹۰( و اریرتومایسین )%۶۰( و بیشرتین حساسیت را نسبت به آمیکاسین )%۹۰( و آمپیسیلین)%۸۰( نشان دادند. در نتیجه امکان انتقال لیسرتیا مونوسیتوژنز از تجهیزات شیردوشی و دست کارگران به شیر و برعکس وجود دارد و خطراتبالقوه لیسرتیوز مرصف کنندگان شیر خام را تهدید میکند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهرا همتی
گروه پاتوبیولوژی،دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران.
امین نبوی
گروه پاتوبیولوژی، دانشکده ی دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
عبدالکریم زمانی مقدم
گروه علوم درمانگاهی، دانشکده ی دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
علی گودرز تله جردی
گروه پاتوبیولوژی، دانشکده ی دامپزشکی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
سیاوش ساعی دهکردی
گروه بهداشت و کنترل کیفی مواد غذایی، دانشکده ی دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
مهران رحمانی دهکردی
گروه پاتوبیولوژی، دانشکده ی دامپزشکی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
