اثربخشی قصه گویی در بهبود مهارت تاب آوری دانش آموزان دختر ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی قصه گویی در بهبود مهارت تاب آوری دانش آموزان دختر ابتدایی انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر شهر میبد در سال تحصیلی ۱۴۰۲- ۱۴۰۱ بود. ۳۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابتدا, پرسش نامه تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) به عنوان پیش آزمون اجرا شد. سپس گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه در برنامه قصه گویی شرکت کردند, اما گروه گواه در لیست انتظار باقی ماندند. بعد از تکمیل جلسات, دو گروه مجددا به ابزار پژوهش به عنوان پس آزمون پاسخ دادند. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و بهره گیری از نسخه ۲۶ نرم افزار SPSS و در سطح ۰۵/۰ تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد قصه گویی در بهبود ابعاد تاب آوری یعنی شایستگی/ استحکام شخصی (۰۵/۰>p و ۷۷/۷=f)، تحمل عواطف منفی (۰۱/۰>p و ۹۸/۸ = f)، مهار (۰۵/۰>p و ۲۱/۷=f) و معنویت (۰۱/۰>p و ۲۵/۹=f) در دانش آموزان دختر ابتدایی موثر بوده است. این نتایج بر نقش موثر قصه گویی در بهبود مهارت تاب آوری دانش آموزان دختر ابتدایی تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

قصه گویی ، تاب آوری ، دانش آموزان دختر ، ابتدایی