بررسی رابطه بین سن و درصد عضله اسکلتی

هدف:از دست دادن توده و قدرت عضلانی اسکلتی یک بیماری شایع مرتبط با افزایش سن است که می تواند منجر به عوارض و ناتوانی قابل توجهی شود. سارکوپنی اصطلاحی است که برای توصیف کاهش مرتبط با افزایش سن در توده عضلانی اسکلتی استفاده می شود. عوامل متعددی از جمله کاهش فعالیت بدنی، سوء تغذیه، تغییرات هورمونی و قطع عصب در ایجاد سارکوپنی نقش دارند. شروع و پیشرفت سارکوپنی بین افراد متغیر است اما عموما در دهه چهارم زندگی شروع می شود و پس از ۶۵ سالگی تسریع می یابد. در سن ۸۰ سالگی، اکثر افراد ۳۰ درصد یا بیشتر از توده عضلانی اسکلتی موجود در بزرگسالی را از دست داده اند. از دست دادن توده عضلانی با کاهش قدرت و عملکرد همراه است که می تواند انجام فعالیت های روزانه و حفظ استقلال را دشوار کند. از این رو هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین سن و درصد توده عضلانی اسکلتی بود.روشپژوهش: این مطالعه با هدف کمی کردن رابطه بین سن و درصد توده عضلانی اسکلتی بزرگسالان شهر اردبیل(۱۰۸ نفر) از سن ۱۸ تا ۸۰ سال انجام شد. برای تجزیه و تحلیل بیشتر رابطه، شرکت کنندگان به سه گروه سنی تقسیم شدند: گروه سنی جوان ۳۹-۱۸) سال)، گروه سنی میانسال ۶۴-۴۰) سال)، و گروه سنی سالمند (بیش از ۶۵ سال). درصد عضلات اسکلتی با دستگاه ترکیب بدنی بیوامپدانس مورد ارزیابی قرار گرفت. این دستگاه با ارسال یک جریان الکتریکی ملایم در بدن و اندازهگیری مقاومت عمل میکند که میتواند کل آب بدن، توده چربی و توده بدون چربی را تخمین بزند. درصد عضله اسکلتی از نسبت توده بدون چربی که عمدتا۰ از عضله اسکلتی تشکیل شده است، محاسبه شد. رابطه بین سنو درصد عضلات اسکلتی با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی Tukey HSD استفاده شد. داده ها با استفاده از نرمافزار Microsoft Excel۲۰۱۶ و SPssV.۲۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: ضریب همبستگی پیرسون (R۲)بین سن و درصد توده عضلانی اسکلتی برای کل نمونه (R۲=۰.۰۰۳۶) بود که نشان دهنده ارتباط مثبت بسیار ضعیف بین دو متغیر است. در گروه جوان (n=۵۴)، میانگین سنی۲۵/۷±۵/۱ و میانگین درصد عضلات اسکلتی۲۹/۸±۴/۹ بود. درصد عضلات اسکلتی در جوانان تنوع گستردهای را نشان داد(۴۷/۱ درصد). در گروه میانسال((n=۴۱ میانگین سنی ۴۸/۲±۶/۳ و میانگین درصد عضلات اسکلتی۲۸/۵±۳/۸ بود. درصد توده عضلانی در گروه میانسال در مقایسه با گروه سنی جوانان پراکندگی کمتری داشت(از ۲۲/۸ درصد تا ۳۸/۹ درصد). کمترین درصد عضله اسکلتی مربوط به گروه سنی سالمند((n=۱۳ با میانگین درصد عضلانی۲۷/۱ ۵۱۲۷±۳/۶ درصد نشان بود. میانگین سنی در این گروه۷۱/۵±۶/۹ با دامنه ۸۰-۶۲ سال بود. درصد عضله اسکلتی از ۲۲ درصد تا ۳۱/۵ درصد در سالمندان متفاوت بود. نتایج آزمون اماری آنووای یک طرفه تفاوت معنی داری را در میانگین درصد عضله اسکلتی بین گروه های جوان، میانسال و سالمند نشان نداد (P =۰/۰۵۷) با این حال، روند کاهش درصد توده عضلانی با افزایش گروه سنی مشاهده شد. همچنین آزمون های تعقیبی Tukey HSD تفاوت معنی داری را بین هیچ یک از دو گروه سنی نشان نداد.نتیجه گیری: این مطالعه با هدف تعیین رابطه بین سن و درصد توده عضلانی اسکلتی در نمونه ای متشکل از ۱۰۸ نفر از افراد با دامنه سنی بین ۱۸-۸۰ سال انجام شد. نتایج نشان داد که همبستگی بسیار ضعیفی بین سن و توده عضلانی برای کل شرکتکنندگان وجود دارد. با این حال، گروه بندی شرکت کنندگان به جوان، میانسال و سالمند روند کاهش درصد عضلانی را با افزایش گروه سنی نشان داد. اگرچه تفاوت بین گروه ها به معنی آماری نمی رسد، احتمالا به دلیل حجم نمونه محدود، داده های توصیفی نشان می دهد که سارکوپنی ممکن است در میانسالی شروع شود و در سال های بعدتسریع شود. این یافته ها به طور کلی با دوره زمانی شناخته شده رشد سارکوپنی مطابقت دارد که اغلب در حدود ۴۲سالگی شروع می شود و پس از ۱۲ سالگی بدتر می شود. تنوع گسترده در توده عضلانی که در بین گروه سنی جواناندیده می شود ممکن است منعکس کننده تفاوت در فعالیت بدنی باشد، در حالی که گروه های سالمند تنوع کمتری رانشان دادند. عوامل سبک زندگی مانند ورزش و رژیم غذایی ممکن است به کاهش سارکوپنی در مراحل اولیه کمک کند،اما تغییرات مرتبط با سن در سالهای بعد غالب میشوند.