(بررسی نماهای اقلیم معتدل و مرطوب با استفاده از مصالح بومی استان گیلان)

با پیشرفت های فناوری و تغییرات در نیازها و سلایق معاصر، تحولاتی در معماری بومی گیلانی قابل مشاهده است . این تغییرات به سمت استفاده از مصالح مدرنتر، تکنولوژی های به روزتر، و ترکیب اصول معماری سنتی با الهام از ابتکارات جدید رفته است . به همین دلیل ، تعادل بین حفظ ارزشهای فرهنگی و استفاده از نوآوری های معاصر، مسئله ای مهم در پیشروی معماری بومی گیلانی به شمار می آید. از طرفی افزایش ساخت و سازهای ساختمانی سبب تحمیل نخاله های فراوان به محیط زیست در حاشیه شهرها شده است و از دیگر سو مصرف انرژی و ایجاد آلودگی ناشی از تولید مصالح جدید سبب آسیب به محیط زیست میشود به همین دلیل استفاده از مصالح بومی بهعنوان یک راهکار سالم و مفید و کم هزینه پیشنهاد میشود. دراین مقاله به بررسی نماهای اقلیم معتدل و مرطوب با استفاده از مصالح بومی استان گیلان با اهداف جلوگیری ازافزایش ساخت نماهای مدرن و غرب زده،آشنایی نسل آینده با معماری بومی منطقه ،حفظ معماری گیلانی و جلوگیری از فراموش شدن آن، بازیابی مصالح ساختمان های تخریب شده قدیمی می باشد. شیوه تحقیق براساس مطالعات کتابخانه ای و اسنادی میباشد و داده های مورد نظر با بررسی شیوه ساخت ساختمان های قدیمی رشت جمع آوری شده است . نتایج بدست آمده نشان میدهد که معماری بومی گیلان به دلیل تکنیک اجرا استفاده از اتصالات و مصالح مناسب قابلیت واسازی داشته و با اصول واسازی مطابقت دارد.

کلیدواژه ها:

نما ، نمای اقلیمی ، مصالح بومی ، اقلیم معتدل و مرطوب ، معماری ، معماری گیلانی ، واسازی