اثربخشی درمان تعامل والد-کودک بر اضطراب جدایی در کودکان پیش دبستانی

هدفهدف از این تحقیق، اثربخشی درمان تعامل والد-کودک بر کاهش علائم اختلال اضطراب جدایی در کودکان پیشدبستانی است. روشپژوهش حاضر، نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل می باشد. نمونه گیری به شیوه نمونه گیری -در دسترس صورت گرفت، چرا که کودکان انتخاب شده فقط از داخل مهدکودکها انتخاب شدند. در این روش، ابتدا ۵محله به طور تصادفی از میان محله های شهر اردبیل انتخاب شده و از این محله های انتخابی ۱۰ مهدکودک به صورتتصادفی انتخاب شدند. در نهایت، دو گروه ۱۲ نفری از کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی به طور تصادفی انتخابو مادران آنها نیز به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ۸ جلسه مداخله که براساس برنامه درمانمبتنی بر تعامل والد کودک طراحی شده بود، روی مادران گروه آزمایش انجام شد و مادران گروه کنترل هیچ آموزشی -دریافت نکردند. در نهایت از هر دو گروه آزمایش و کنترل پس از پایان آموزش، پس آزمون گرفته شد. یافتهنتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان مبتنی بر تعامل والد کودک اثر معناداری بر اضطراب جدایی در کودکان -پیش دبستانی داشت؛ به عبارت دیگر درمان مبتنی بر تعامل والد کودک باعث کاهش اضطراب جدایی در کودکان پیش -دبستانی شده است.بحث ونتیجه گیریاین شیوه درمانی با ترکیب مولفه های بازی درمانی و آموزش رفتاری والدین برای مشکلات رفتار مخرب کودکان پیشدبستانی طراحی شده است. بنابراین درمان تعامل والد کودک بر اختلال اضطراب جدایی در کودکان پیش دبستانی موثر و کارآمد است.

کلیدواژه ها:

درمان تعامل والد کودک ، اختلال اضطراب جدایی ، کودکان پیش دبستانی