خوانش نشانه شناختی میدان اصلی شهر رشت بر اساس ساختارگرایی

معماری بیان فضاست، به گونه ای که در فرد. تجربه ای معین از آن در پیوند با تجارب پیشین و آینده ی او ایجاد می کند.هر متن اجتماعی (مانند معماری) حامل مجموعه ای از پیام ها بوده که به وسیله رمزگان ها و روابط درون متنی به مخاطب منتقل می شوند. این نشانه ها توسط خالق کد گذاری شده و خواننده (مخاطب) بر پایه قراردادهای اجتماعی. برداشت های ذهنی و زاویه نگاه خود به رمزگشایی و معنا سازی برای متن (معماری) تلاش می کند. یایه ی شکل گیری شهر رابطه ی بین اجزاء یا ساختار آن است؛ این ساختار طرح است که تعیین می کند اجزا چگونه در پیوند با هم و در خدمت کل شکل گرفته و گسترش می یابند. نظام های حرکتی را مهم ترین عنصر شکل دهنده با ساختار شهر هستند که ساختار اصلی شهر نیز باید طبق آن شکل گیرد. در این مقاله رویکرد نشانه شناسی ساختارگرایانه میدان شهرداری شهر رشت درصدد است تا شکل شهر را بر اساس نظام نشانه ها تبیین کند. به عبارت دیگر می خواهد بیان دارد که چگونه محیط کالبدی آن بر اساس عمل کردن به صورت نظام های نشانه ای. معنای اجتماعی می یابد. بر این اساس میتوان چنین نتیجه گرفت. که نشانه شناسی شهری ابزاری ارزشمند برای بازنمایی واقعیت در شهرها محسوب می گردد. تمرکز اصلی تحقیق بر بازنمود معنای معماری میدان اصلی رشت، که از لایه های متعدد معنا تشکیل شده است. می باشد. خوانش نشانه شناختی معماری، به دنبال باز تولید طرح بر اساس ارتباط بین لایه ها و بر اساس برداشت مخاطب می باشد.

کلیدواژه ها:

میدان شهرداری رشت ، نشانه شناسی معماری ، نشانه شناسی ساختارگرایانه