بررسی تاثیر عناصر معماری ایرانی در ایجاد هویت مجتمع های مسکونی

با توجه به فراموش شدن مفاهیم معماری ایرانی در ساختمان های امروز و بی کیفیتی ساختمان در راستای توجه به بعد اقتصادی و سرمایه گذاری ها و هم چنین از بین رفتن ارزش وجودی مفاهیمی چون خانه، زندگی، آسایش و آرامش، تحقیق پیرامون بررسی مفاهیم ارزنده و اصول معماری ایرانی از جمله: درونگرایی، خود بسندگی، پرهیز از بیهودگی، نیارش، بومگرایی، سادگی، هندسه، شفافیت، تداوم و. . . در بناهای معماری ایران از گذشته تا حال میپردازد و در صدد پرداختن به اهمیت موضوع احیای تکنولوژی و معماری اصیل ایرانی و ارایه راهکاری برای جبران این فقدان معنایی در محل زندگی و پیشرفت هر چه بیشتر در حفظ ارزش ها و هویت فرهنگی معماری ایران، همچنین راهکار برای تطبیق نیاز امروز و مفاهیم اساسی معماری ایران می پردازد تا با باز اندیشی رویکردهای طراحی مسکن و بررسی محدودیت ها و توانمندی های آن به فرایندی پویا، که پاسخگوی نیاز های انسانی و روش های متنوع زندگی در قالب امروز ولی با حفظ ارزش هاست، دست یابد. تحقیق از نوع بنیادی و بر ماهیت و روش تحقیق کیفی استوار است. لذا با توجه به قابلیت بازآفرینی مفاهیم سنتی معماری ایرانی در معماری امروز، و نقش مفاهیم در بهبود وضعیت اجتماعی و فرهنگی در طراحی مسکن، به بازشناسی لایه های متعدد مفهوم خانه و فضاهای متنوع آن که بیانگر تنوع نیازهای انسانی در لایه های اجتماعی، فرهنگی، زبان شناسانه، تاریخی، پدیدارشناختی و روانشناختی است، می پردازد و با دیدگاهی کلنگر تصاویر تازه ای از این مفهوم را در فضاهای زندگی در الگویی جامع جمع آوری و ارایه کرده است.

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی ، هویت ، مسکن ، مفاهیم سنتی