بررسی معماری در مدارس ایران

بررسی بناهای آموزشی در سراسر دنیا نشان می دهد که معماری فضاهای آموزشی در همه جا کم و بیش با توجه به توان مالی و امکانات بومی دچار تحول و پیشرفت شده است ، تا بتوانند شاهد رشد، ارتقا علمی و پژوهشی دانش آموزان و دانشجویان باشند. اما در چند دهه اخیر در کشورمان کمتر شاهد احداث بناهای آموزشی با معماری شاخص بوده ایم ، بناهایی که با توجه به این بازه زمانی و نیازهای افراد جامعه ، بسیار اندک و ناکافی در برآوردن نیازهای کاربران معاصر به نظر می رسند. حال چنین مشاهده می شود که تنها دغدغه حاضر، محدود در چهارچوب ساخت مدارس به شیوه دهه های۱۳۴۰و۱۳۵۰با راهروهای باریک و یک سری اتاق بنام کلاس درس است ، بدون هیچ گونه فضاهای آموزشی دیگر از قبیل فضاهای آزمایشگاهی ، ورزشی پژوهشی ، و فضایی برای گپ و گفت و گو که روند فعلی باعث عدم علاقه و انگیزه فرزندانمان به محیط های آموزشی و طبیعتا به مقوله تحصیل علم در این فضاها شده است . لذا با توجه به نقص های موجود و نیاز به تغییر که پیوسته احساس می شود، بر آن شدیم تا در این پژوهش به مطالعه معماری فضاهای آموزشی در ایران از دیرباز تا امروز و موانع پیشرفت مان در این زمینه بپردازیم .

کلیدواژه ها:

معماری ، مدارس ، فضاهای آموزشی .