بررسی طراحی ساختمان در هنر و موسیقی و تئاتر با رویکرد معماری (مطالعه موردی: شهر پونتیاناک)

معماری به واسطه ی ژرفای مفاهیم هنری که از آن برخوردار است با دیگر هنرها تشابهات معنایی فراوانی دارد که در هنر موسیقی نمود بیشتری دارد، این دو هنر در ساخت فضا مشارکت می کنند؛ موسیقی فضای معنوی ایجاد میکند و معماری فضای مادی و این یکی از دلایلی است که از واژگان و ساختار واحد برخوردارند. هنر صوتی تصویری هنری است که حرکت، لحن و تصاویر را ترکیب می کند و توسط حواس بینایی و شنوایی مانند رقص، موسیقی و هنرهای تئاتر دریافت می شود. وجود هنرهای رقص، موسیقی و تئاتر در شهر پونتیاناک با بیش از هزار بازدیدکننده که هر ماه از پارک فرهنگی پونتیاناک می آیند، مورد توجه جامعه محلی است، اما پارک فرهنگی پونتیاناک نمی تواند پذیرای کاربران در مقیاس بزرگ باشد. پیشرفت هنر باعث می شود هنرمندان تمایل داشته باشند که آثار هنری خود را از طریق اجرا بیان کنند. این امر نیاز به یک ساختمان هنری جدید در شهر پونتیاناک برای حمایت از فعالیت های هنرهای نمایشی را تحریک می کند. طراحی ساختمان اجرای هنرهای صوتی تصویری در پونتیاناک در Jalan M. Sohor با استفاده از روش طراحی پنج مرحله ای که شامل ایده ها، اطلاعات و تجزیه و تحلیل، ترکیب، ارزیابی و بهینه سازی است، واقع شده است. عملکرد طراحی ساختمان اجرای هنرهای صوتی و تصویری به سه تقسیم می شود، یعنی عملکرد اولیه، به عنوان یک عملکرد و آموزش، ثانویه به عنوان یک مرکز تجاری و عمومی، مدیریت پشتیبانی. رویکرد مورد استفاده، معماری تاشو است که ماهیت مشابهی با هنر دارد، که شکلی از خلاقیت، انعطاف پذیری، منحصربه فرد بودن و پویایی را منعکس می کند. نتیجه طراحی ساختمان اجرای هنرهای صوتی و تصویری در پونتیاناک یک طرح ساختمانی متشکل از یک توده ساختمان با سه نوع منطقه توزیع، یعنی مناطق برای هنرمندان، اجراها و مدیریت است.

کلیدواژه ها:

طراحی ساختمان ، معماری ، هنر و موسیقی ، تئاتر ، کنترل آلودگی ، فضا.