بررسی استراتژی های طراحی در نور روز و فضای ساختمان ها با رویکرد صرفه جویی در مصرف انرژی و محیط زیست

از دیر باز منابع فسیلی جهان نقش اساسی و مهمی در تامین انرژی داشته اند. رغبت استفاده از این نوع انرژی با توجه به ارزان بودن، قابل دسترس بودن و نیاز به امکانات کمتر، بیشتر مورد توجه همگان قرارگرفته است. تاثیر انرژی خورشیدی بر معماری ساختمان ها غیر قابل انکار است. از دهه هفتم قرن بیستم، بسیاری از اصطلاحات و تعاریف ظهور کرده و تلاش نمودند تا یک سبک معماری مبتنی بر اصول اتخاذ شرایط اقلیمی و بهره برداری از پتانسیل منابع انرژی مانند نور خورشید را تشریح نمایند. نظریه معماری عموما بر ارتباط متقابل ساخت و سازه ای ساختمانی و اشکال معماری تمرکز دارد. زندگی انسان ها و ساختمان ها در طول دو دهه گذشته بسیار تغییر کرده است. در اصل می شود بیان کرد که به جز تعداد انگشت شماری از استثناهای موجود، ساختمان های امروزی از آن نوع زیستگاه ها نمی باشند که به حال حاضر تعلق داشته باشند. با پیشرفت در زمینه مصالح، فرآورده ها و راهکارهای ساخت ابداعی، حرکت به سوی ساختمان هایی با کارایی بالاتر و صرفه اقتصادی بهتر و سازگار با محیط زیست امری ضروری می باشد. انرژی نیاز اساسی در سناریوی کنونی به دلیل افزایش صنعتی شدن و استاندارد زندگی انسان است. استفاده از انرژی در تهویه و تهویه فضای ساختمان ها از عوامل اصلی استفاده از انرژی هستند. گزینه های انرژی تجدیدپذیر مانند روشنایی روز خورشیدی از طریق لوله های نور، تهویه و تهویه فضا از طریق دودکش خورشیدی، دیوار ترومب، EATHE، BHE و رویکردهای یکپارچه آن ها را می توان استفاده کرد. عملکرد آن ها همچنین می تواند با ادغام روش های خنک کننده تبخیری و خنک کننده جذب بهبود یابد. ACH مورد نیاز را می توان در کنار دمای اتاق ۱۳ تا ۲۶ درجه سانتی گراد به دست آورد که به راحتی با رویکردهای یکپارچه تولید می شود. با این رویکردها می توانیم مصرف انرژی تجاری را صرفه جویی کنیم و از تخریب محیط زیست نجات دهیم.

کلیدواژه ها:

نور روز ، مصرف انرژی ، فضای ساختمان ، معماری ، محیط زیست ، طراحی.