تحلیل فضایی کیفیت کالبدی مسکن در سکونتگاه های رسمی و غیررسمی (مطالعه موردی: منطقه ۱ کلانشهر تبریز)

شاخص های مسکن ابزار مناسبی برای شناخت وضعیت مسکن در ابعاد مختلف هستند. هدف پژوهش حاضر بررسی کیفیت کالبدی مسکن و مقایسه آن در محله های رسمی و غیررسمی کلانشهر تبریز می باشد. پژوهش حاضر در دسته تحقیقات کاربردی بوده و به لحاظ روش شناختی جزو پژوهش های توصیفی – تحلیلی است. بدین منظور با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای پژوهش از ۷ متغیر؛ عمر بنا، نوع سازه، کیفیت بنا، تعداد طبقات، مساحت مساکن، سطح اشغال و تراکم ساختمانی بعنوان شاخص کیفیت کالبدی مسکن مستخرج از طرح تفصیلی کلانشهر تبریز ۱۳۹۵ استفاده شد. از روش تحلیل عاملی و بار عاملی متغیرها برای وزن دهی متغیرها استفاده شد و تجزیه و تحلیل داده ها بصورت مجزا از طریق تحلیل فضایی در محیط نرم افزار Arc Gis و روش الکتره در محیط نرم افزار اکسل صورت گرفت. پژوهش از طریق تحلیل فضایی به ارزیابی توزیع فضایی کیفیت کالبدی مسکن در سطح محلات دست یافت و همچنین از طریق روش الکتره محلات با توجه به شاخص کالبدی کیفیت مسکن رتبه بندی شده و سپس هر دو یافته با هم مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد که بر اساس تحلیل فضایی محلات گلپارک، زمرد، ولیعصر و گلکار بیشترین مساحت را به لحاظ کیفیت برخوردار بوده و همچنین مطابق یا یافته های الکتره محلات زمرد، ولیعصر و گلکار در رتبه اول تا سوم قرار دارند.

کلیدواژه ها:

کیفیت کالبدی مسکن ، GIS ، سکونتگاه های غیررسمی ، تحلیل عاملی ، همپوشانی فضایی ، الکتره