ارزیابی قابلیت روانگرایی خاکهای پی آبرفتی سد نازلو و ارائه روشهای اصلاح آن

روانگرایی از جمله پدیده هایی است که باعث تخریب سدها در هنگام زلزله می شود. این پدیده بیشتر در خاکهای اشباع، شل(با چگالی کم یا غیرمتراکم) و ماسه ای دیده شده است و زمانی رخ می دهد که تنش موثر خاک تا مرز صفر کاهش یافته باشد که در نتیجه آن مقاومت برشی خاک به طور کامل از بین می رود و خاک مانند یک مایع رفتار می کند . ساختگاه سد مخزنی نازلو در 25 کیلومتری شمال غربی ارومیه واقع شده است. لیتولوژی غالب ساختگاه سد مذکور را سنگ آهک دولومیتی، شیل و لای سنگهای پرمین و نهشته های آبرفتی- یخرفتی پلیستوسن تشکیل می دهند . در این نوشتار قابلیت روانگرایی خاکهای پی آبرفتی سد مذکور مورد بررسی قرار گرفته و روشهای اصلاحی آن ارائه شده است. نتایج بررسیها نشان می دهند که در سطح MCL در تمامی اعماق پی احتمال روانگرایی وجود داشته و این احتمال تا عمق 50 متری حدود 20 درصد و در عمق 50 تا 60 متری 11 درصد است و در سطح DBL احتمال روانگرایی حدود 5 درصد می باشد. با توجه به موارد گفته شده اصلاح روانگرایی پی تا عمق 30 متری موجب اطمینان کامل از عدم تاثیر روانگرایی بر عملکرد سد خواهد شد. ولی جهت تامین پایداری سد ، اصلاح روانگرایی تا عمق 20 متری کفایت می کند و سه روش تراکم دینامیکی، تزریق تراکمی و Jet grouting جهت اصلاح آن پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

روانگرایی خاک ، پی آبرفتی ، سد نازلو