مقایسه پتانسیل تولید اتانول از بیوماس لیگنوسلولزی گونه های هالوفیت در مناطق بیابانی (مطالعه موردی: Atriplex leucoclada و Suaeda vermiculata)

ذخایر نفت جهان به سرعت در حال مصرف شدن است و پیش بینی می شود که تا اواسط این قرن پایان پذیرد. همین امر سبب شده است تا منابع جدیدی برای تولید سوخت مکمل اتانول معرفی شود. بااین حال، تامین اتانول از منابعی که برای تولید غذا استفاده می شوند، می تواند باعث کمبود مواد غذایی و تهدید امنیت غذایی گردد؛ بنابراین بهره برداری از اراضی شور در مناطق خشک و بیابانی برای تولید بیوماس لیگنوسلولزی که ارزش غذایی ندارد و می تواند به اتانول تبدیل شود و در عین حال تاثیری بر تولید غذای انسان ندارد، ضروری است. هالوفیت ها که بیوماس زیادی را با استفاده از منابع شور مانند آب و خاک شور تولید می کنند، می توانند به عنوان یک جایگزین مهم در این مناطق محسوب شوند. در این تحقیق، دو گونه هالوفیت Atriplex leucoclada و Suaeda vermiculata از اراضی شور استان های فارس، هرمزگان، خوزستان و سمنان جمع آوری و ترکیبات لیگنوسلولزی آن ها بررسی شد. نتایج این تحقیق نشان داد که گونه Atriplex leucoclada پتانسیل یک محصول بیواتانولی را داراست. این گونه چندساله مقاوم به شوری است و با نرخ رشد بالایی که دارد، بیوماس لیگنوسلولزی قابل توجهی (۲۹-۲۵% سلولز، ۲۵-۲۲% همی سلولز و کمتر از ۸% لیگنین) برای تولید اتانول در مقایسه با Suaeda vermiculata دارد.

کلیدواژه ها:

بیواتانول ، سلولز ، لیگنین ، شوری ، سازگار با محیط زیست