ارزیابی اسانس آویشن شیرازی (Zataria multiflora) به عنوان ماده طبیعی ضدچسبندگی موجودات مزاحم در رنگ اپوکسی برای کاربرد دریایی
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 174
فایل این مقاله در 26 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JAPB-9-1_007
تاریخ نمایه سازی: 16 اسفند 1402
چکیده مقاله:
نظر به تاثیرات منفی رنگهای سمی ضدچسبندگی موجودات مزاحم، تولید رنگهای غیرسمی به وسیله محصولات طبیعی و استفاده از آنها در صنایع دریایی اهمیت زیادی دارد. مطالعه حاضر به بررسی خواص ضدچسبندگی زیستی اسانس آویشن شیرازی (Zataria multiflora) در فرمول رنگ اپوکسی میپردازد. فعالیت ضدچسبندگی زیستی اسانس با سنجش فعالیتهای ضدباکتری، ضدریزجلبکی، ضدبارناکل و ضدآرتمیا ثابت شد. حداقل غلظت بازدارنده اسانس در باکتریهایStaphylococcus aureus و Escherichia coli به ترتیب ۱۲۵/۰ و ۲۵۰/۰ میلیگرم در لیتر بود. در آزمایش ضدریزجلبک، اسانسآویشن باعث محدودیت رشد جلبک Isochrysis galbana به میزان ۵۰ درصد در غلظت ۶۷/۱۷±۱۹/۵۲ میلی گرم در لیتر شد. غلظت نیمه کشنده اسانس برای بارناکل و آرتمیا به ترتیب ۲۸/۱±۷۲/۸ و ۳۷/۲±۲۱/۳۵ میلیگرم در لیتر بود. به منظور بررسی عملکرد ضدچسبندگی زیستی، اسانس به نسبتهای ۰ (شاهد)، ۱، ۲ و ۳ درصد به رنگ اضافه شد و پس از رنگ آمیزی روی صفحات فایبرگلاس به مدت سه ماه در محیط دریا قرار گرفت. در پایان ماه اول و دوم، پنلهای حاوی ۳ درصد اسانس دارای کمترین وزن (به ترتیب ۲/۲۲±۸۱/۷۸ و ۵۸/۶۵±۴۴/۱۷۸ گرم) و کمترین درصد پوشش موجودات مزاحم (به ترتیب ۹۲/۱±۵۲/۶۳ و ۳۴/۳±۰۵/۹۲ درصد) بودند و با شاهد اختلاف معنیداری نشان دادند (۰۵/۰ >P). بر اساس نتایج، فعالیت ضدچسبندگی زیستی اسانس آویشن شیرازی به میزان اسانس موجود در رنگ و میزان شستشوی آنها در آب دریا بستگی دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد اسدی
دانشجوی دکتری شیلات، گروه شیلات، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
احسان کامرانی
استاد گروه شیلات، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
مرتضی یوسف زادی
دانشیار گروه زیست شناسی دریا، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
ایمان سوری نژاد
دانشیار گروه شیلات، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :