ارزیابی میزان سهم عوامل فردی و فضایی در شیوه سفر درون شهری مطالعه موردی: شهر رشت

شیوه های مختلف سفر به دلیل در پی داشتن هزینه های جابجایی و دسترسی، اساس فعالیت های اقتصادی و اجتماعی هر شهر بوده و جریان سفر انسان ها در شهر برای دسترسی به فعالیت ها و خدمات، آن را به یک اندامی زنده تبدیل می کند. هدف پژوهش حاضر، بررسی روابط درونی اثرگذار بر عوامل فردی و فضایی بر شیوه سفر درون شهری شهر رشت است. روش پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر جمع آوری داده های توصیفی- پیمایشی به شمار می رود. هدف پژوهش حاضر، بررسی روابط درونی اثرگذار بر عوامل فردی و فضایی بر شیوه سفر درون شهری شهر رشت است. جامعه آماری این پژوهش را ۲۱ نفر از خبرگان برنامه ریزی شهری و حمل ونقل شهری تشکیل می دهند. ابزار جمع آوری داده ها در قالب پرسشنامه با ۳۱ عامل که از جدول پیشینه پژوهش مستندسازی و مطرح شده است. گویه های مورد سوال پژوهش کدگذاری شده و در مرحله بعد از طریق تکنیک دیمتل روابط درونی عوامل موثر شناسایی شده، تعیین و درنهایت با تشکیل ماتریس تصمیم گیری گروهی شناخت بهتری در مورد عوامل موثر درونی ایجاد می شود. همچنین نتایج به دست آمده از تکنیک دیمتل نشان داد که میزان دسترسی با توجه به هزینه های سفر (۶۹۵/۱)، فاصله میان ایستگاه ها (۵۴۹/۱)، میزان دسترسی با توجه به فاصله از مرکز شهر (۶۲۸/۰)، میزان دسترسی با توجه به ترافیک (۲۵۴/۰)، میزان تمایل در استفاده از حمل ونقل عمومی (۱۶۶/۰)، فاصله بین منزل و مراکز خدماتی-تجاری مهم شهری (۱۲۳/۰) به طورقطع تاثیرگذارترین شاخص های در ارزیابی شیوه های سفر درون شهری شهر رشت بوده اند.

کلیدواژه ها:

سهم سفر فردی و فضایی ، سفر درون شهری ، تقاضای سفر ، رشت ، DEMATEL