تاثیر عرف و عادت در تعیین تعهدات بایع در کنوانسیون بیع بین المللی کالا مصوب ۱۹۸۰ با مطالعه تطبیقی در حقوق ایران

عقد بیع به عنوان یکی از مهمترین عقود معوض، هر یک از طرفین را ملزم به انجام تعهداتی در برابر طرف دیگر می­نماید. در کنوانسیون وین، بایع ملزم به انجام تعهداتی در برابر خریدار می باشد. سوال این است که آیا عرف در تعیین تعهدات بایع در کنوانسیون بیع بین­المللی کالا موثر است؟ طرفین قرارداد، الزامی به پیش­بینی و ذکر تمام جزئیات عقد ندارند، بلکه کافی است که راجع به ارکان و موضوع اصلی قرارداد به توافق دست یابند و این عرف و مقررات تکمیلی است که به تعیین سایر جزئیات و آثار قراردادی (تعیین حقوق وتعهدات متعاقدین وحدود آن) می پردازد. ماده ۲۲۰ و ۲۲۵ قانون مدنی نیز مهمترین موید این مدعا است. عرف در کنوانسیون وین نیز نقش موثری دارد؛ زیرا در کنوانسیون، متعاقدین علاوه بر اینکه ملتزم به هر گونه عرف مورد توافق و رویه معمول به میان خود هستند، فرض بر این است که به عرفی که نسبت به آن آگاه بوده­اند ویا می­بایست آگاه بوده باشند و آن عرف در تجارت بین­الملل به نحو وسیع و گسترده­ای شناخته شده است و طرفین قراردادهای مشابه در آن نوع تجارت خاص به طور منظم آن را رعایت می­نمایند، به نحو ضمنی بر قرارداد خود حاکم ساخته­اند. در این پژوهش به بیان تاثیر عرف و عادت در تعیین تعهدات بایع در کنوانسیون بیع بین­المللی کالا خواهیم پرداخت. از استقرا در مقررات کنوانسیون، به این نتیجه کلی و شاخص دست می­یابیم که در فرض عدم وجود توافق مبنی بر تعیین تعهدات بایع، با توجه به ماده ۹ کنوانسیون، بدون تردید عرف ورویه معمول به میان متعاقدین، تعیین کننده تعهدات بایع خواهند بود. بنابراین در صورت عدم وجود توافق متعاقدین مبنی بر التزام به عرف خاصی ونیز فقدان رویه معمول به میان آنها راجع به تعهدات بایع، چنانچه شرایط عرف مورد اشاره در بند ۲ ماده ۹ کنوانسیون وجود داشته باشد، بایع ملتزم به رعایت آن خواهد بود. درنهایت درصورت عدم وجود عرف تعیین کننده بایع بر اساس مقررات تکمیلی کنوانسیون ملزم به انجام تعهدات خود است. مشابه همین وضعیت درحقوق ایران نیز وجود دارد.

کلیدواژه ها:

Trade Usage ، Seller ، Obligations ، International Sale ، عرف تجاری ، بایع ، تعهدات ، بیع بین المللی.