اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر خودارزشیابی مرکزی و حس انسجام دانش آموزان متوسطه دوم

هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر خودارزشیابی مرکزی و حس انسجام دانش آموزان متوسطه دوم شهر بابل بود. این پژوهش ، به صورت نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون انجام شده است . جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر بابل در سال ۱۴۰۱ بود. بدین منظور تعداد ۳۰ نفر از آنها به عنوان نمونه آماری به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه کنترل (۱۵ نفر) جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس احساس انسجام آنتونووسکی (۱۹۹۳) و پرسشنامه خودارزش یابی جاج و همکاران ( ۲۰۰۳) بود. دادههای به دست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان متمرکز بر شفقت بر خودارزشیابی مرکزی و حس انسجام دانش آموزان شهر بابل به صورت معناداری اثربخش است (۰۰۱/۰). بنابراین ، نتیجه گرفته می شود که یکی از عوامل موثر بر ارتقای سطح خودارزشیابی مرکزی و حس انسجام دانش آموزان، استفاده از درمان متمرکز بر شفقت است . بنابراین ، به مدیران و مشاوران مدارس متوسطه بابل پیشنهاد می شود که از درمان متمرکز بر شفقت به منظور بهبود مسائل روانی دانش آموزانشان استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

درمان متمرکز بر شفقت ، خودارزشیابی مرکزی ، حس انسجام ، دانش آموزان