مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت خود و زوج درمانی هیجان مدار بر عملکرد خانواده در زنان با تجربه خشونت خانگی

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت خود و زوج درمانی هیجان­مدار بر عملکرد خانواده در زنان با تجربه خشونت خانگی بود. روش این پژوهش نیمه آزمایشی با دو گروه آزمایشی و  یک گروه کنترل بود که از طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری استفاده شد. ۶۰ نفر از بین زنان با تجربه خشونت خانگی مراجعه کننده به مراکز بهزیستی شهر تهران در سال ۱۴۰۱ به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه­، هر گروه ۲۰ نفر، گمارده شدند. ابزارپرسشنامه عملکرد خانواده بود که در سه مرحله استفاده شد در ابتدا از شرکت کنندگان پیش آزمون به عمل آمد. سپس، مداخله درمان شفقت خود با گروه آزمایشی ۱ و زوج درمانی هیجان­مدار با گروه آزمایشی ۲ بصورت گروهی اجرا شد. پس آزمون با فاصله یک هفته پس از مداخله و مرحله پیگیری  ۲ ماه بعد با گروه ها اجرا گردید. تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر برای داده­ها استفاده شد. یافته­ها نشان داد که هر دو روش عملکرد خانواده را در زنان کاهش داد و مداخله زوج درمانی هیجان­مدار نسبت به درمان مبتنی بر شفقت خود تاثیر بیشتر و معنادارتری دارد.

کلیدواژه ها:

خشونت خانگی ، درمان مبتنی بر شفقت خود ، زوج درمانی هیجان مدار ، عملکرد خانواده