تعیین مکان مناسب احداث سطوح آبگیر باران جهت تامین آب شرب مورد نیاز دام (مطالعه موردی: مراتع شهرستان کلاله)

احداث سطوح آبگیر باران به عنوان یک راه حل کمبود آب شرب دام در مراتع شمال استان گلستان کم تر مورد بررسی قرار گرفته است. در تحقیق حاضر به منظور شناسایی مناطق مناسب جمع آوری آب باران در مراتع کلاله از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) استفاده شده است. از بین عوامل موثر در انتخاب مکان مناسب احداث سطوح آبگیر باران معیارهای کاربری اراضی، عمق خاک، فاصله از گسل، شیب، فاصله از آبراهه و فاصله از دامداری انتخاب شدند. سپس به کمک منطق بولین نسبت به وزن دهی معیارهای انتخابی اقدام شد. در این روش مناطق نامناسب و محدودکننده وزن صفر و مناطق مناسب ارزش عددی یک را به خود اختصاص دادند. با تلفیق لایه های اطلاعاتی مناطق مستعد و غیر مستعد برای جمع آوری آب باران مشخص شدند. نتایج نشان داد که از بین معیارهای انتخابی بیش ترین محدودیت در منطقه مطالعاتی ناشی از شیب بود که باعث شد ۷/۹۴ درصد منطقه نامناسب برای احداث سامانه آبگیر باران شناخته شود و ۳/۵ درصد از سطح مراتع پتانسیل لازم برای اجرای سامانه را داشته باشد. این نتیجه یک امر قطعی نیست و رسیدن به یک نتیجه مطلوب نیازمند به وجود اطلاعات و داده های کافی و انتخاب روش ها، تکنیک ها و معیارهای مناسب است که نحوه به کارگیری آن ها در مطالعات شناسایی مکان مستعد برای احداث سامانه های آبگیر ضروری به نظر می رسد

کلیدواژه ها:

Water harvesting ، rainfall ، water shortage ، geographic information system ، استحصال آب ، بارندگی ، کمبود آب ، منطق بولین