دیدگاههای جدید درباره اکوسیستم های نوآوری و سازگاری آنها با اهداف توسعه پایدار

اکوسیستم های نوآوری می توانند به صورت ارگانیک ظاهر شوند و رشد کنند، اما می توان این فرآیند را از طریق مداخله آگاهانه نیز مدیریت کرد. بنابراین ، این پژوهش انگیزهها و انتظارات متفاوتی را برای هر گروه از بازیگران مشاهده می کند. فقدان همسویی بین بازیگران می تواند تاثیر منفی بر توسعه اکوسیستم های نوآوری داشته باشد. هدف این مطالعه تحلیل استراتژی های هماهنگی بازیگران در طول چرخه حیات اکوسیستم های نوآوری است . این مطالعه مدلی را برای هماهنگی اکوسیستم های نوآوری بر اساس پیش زمینه های نظری چرخه حیات اکوسیستم و هماهنگی اکوسیستم ایجاد و پیشنهاد می کند. این مطالعه استدلال می کند که هر مرحله از چرخه زندگی یک اکوسیستم نوآوری - شروع، راهاندازی ، رشد و بلوغ - نیازمند استراتژی های هماهنگی متفاوتی است . در ابتدا، شبکه ها سادهتر هستند و بنابراین مسائل هماهنگی کمتر دشوار است . با این حال، همانطور که اکوسیستم تکامل می یابد و پیچیدگی شبکه ها افزایش می یابد، به استراتژی پیچیدهتری مانند هماهنگ سازی یا رقص آرایی نیاز است . این یک مطالعه نظری است که تحقیقات بیشتری را برای آزمایش این مدل توصیه می کند. درک هماهنگی و مراحل چرخه حیات یک اکوسیستم نوآوری می تواند بازیگران را در طراحی استراتژی های توسعه اکوسیستم ها راهنمایی کند. چارچوب پیشنهادی می تواند از استراتژی هایی برای مشارکت جامعه مدنی در اقدامات توسعه اکوسیستم های نوآوری حمایت کند. این مطالعه چارچوبی برای درک بهتر استراتژی های هماهنگی با در نظر گرفتن مراحل چرخه زندگی یک اکوسیستم نوآوری ارائه می کند.

کلیدواژه ها:

اکوسیستم نوآوری ، هماهنگی اکوسیستم ها ، چرخه حیات اکوسیستم .