ایجاد شهر الکترونیک با لحاظ موانع فناوری در حوزه مدیریت شهری مطالعه موردی: کشور ایران

شهر الکترونیک شهری است که بر افزایش دسترسی و بهبود ارائه خدمات به شهروندان و افزایش بهرهوری سازمانهای دولتی باکیفیت و ضریب ایمنی بالا و با استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات تاکید دارد. کاربرد فناوریهای جدید برای بهبود ۱ عملکرد سازمانهای مدیریت شهری و پاسخگویی به نیازهای شهروندان در کشور ایران به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته و استفاده از آن فراگیر نشده است. در شهرهای الکترونیک انجام کلیه فعالیتهای بانکی، اداری، تجاری، تفریحی، علمی، آموزشی و... از طریق اینترنت انجام میشود. این مقاله درصدد بررسی موانع به کارگیری فناوری در حوزه مدیریت شهری در راستای پاسخگویی به نیازهای روزافزون شهروندان است. به عبارت دیگر این مقاله علل بهره برداری ضعیف سیستم مدیریت شهری کشور از فناوریهای نوین را بررسی میکند. هزینه ایجاد و نگهداری خیابانها، پلها، زیرگذرها و معابر شهری سهم قابل توجهی از درآمدهای شهرهای بزرگ را میبلعد و به موازات ساماندهی، ترافیک، بخش عظیمی از دغدغه های خاطر مسئولین شهرهای بزرگ را به خود اختصاص میدهد. ایجاد و توسعه شهر الکترونیک بسیاری از این مشکلات را به صورت ریشه ای مرتفع خواهد نمود. در ایران نیز برخی فعالیتها در این زمینه انجام شده است مانند: کارت اعتباری، سیستمهای خودپرداز و… امروزه ابزار مدیریت واحد شهری فنآوری اطلاعات است و ایجاد شهر الکترونیک میتواند در کاهش ناهماهنگی بین مدیران و ایجاد یکپارچه سازی موثر باشد. مقاله حاضر با روش توصیفی- تحلیلی و مطالعات کتابخانهای، تلاشی است برای تبیین نقش و جایگاه توسعه شهر الکترونیک در بهبود مدیریت شهری در کشور ایران. .نتایج حاکی از آن است که چهار معیار مالی، تکنولوژی، فردی و سازمانی به عنوان مهمترین معیارهای موثر بر عدم به کارگیری فناوری در مدیریت شهری میباشند. لذا برای افزایش کارایی مدیریت شهری بایستی در جهت رفع موانع پیش رو برنامه ریزی صورت پذیرد.

کلیدواژه ها:

شهر الکترونیک ، فناوری ، مدیرت شهری ، ایران.